OFF THE RECORD review on some of todays headlines....

1. I'm the new "Faiyyu" Maharaj!

Be it reporting about the farmer loan waiver scam, or even predicting the new Chief Secretary (who would be announced any moment), unlike Bhaiyyu Maharaj whose 95% predictions are bogus, with things happening for me I'm the new Faiyyu Maharaj but from Mumbai friends...Vijay Gautam, ACS-IT, was shunted out when the discrepancies were found in the farmer loan waiver implementation.  Major credit goes to my colleague Sanjay Sawant of firstpost.com who since October has written of this saga that unfolded every single day.... and the remaining minor contribution yours truly shall take it... (We were the only one's who did these stores, rest everyone just followed)...It was me for the first time who got the name Dhavangale (Innowave IT Infrastructure Ltd) to everyone's attention...The whole racket along with Banks "dubious" role and Co-operaton Department's blind eye, Gautam being made the "scapegoat" (surely) has surely ruined CM's image in the whole process...Can we ask, in this whole waiver thing, what was the role of ACS Finance's D. K. Jain? Now I hear when the policy was being framed for implementing the scheme, DK Jain was adamant on many things....hmmm...does it raise any eyebrows? just asking....

Meanwhile in a GR passed last week, Dhavangale was in for another shock when CM asked Tribal department to detach his company's name from the MAHADBT...(scholarship was made offline) Now one more prediction coming true...D.K. Jain as predicted by me in the 6th November blog of mine, is surely becoming the new Chief Secretary. But with Winter Session around the corner, will CM take a hasty decision, or wait for the session to get over is to watch out for...So the new Faiyyu Maharaj is in town friends....

2. Sumit Mullick, why? 

If my sources are correct-- the upright, gentleman, well studied Chief Secretary had promised CM Fadnavis that if he remains the CS till he retires (in May), he won't be begging for any position as many of the retired CS have managed to do so & get plum postings even after retirement...But till last week, Mullick had made up his mind to resign (as it would be embarrassing to be "shunted" out in just 4 months for an officer of his stature) and even communicated the same to the CM as he was interested & made up his mind in occupying the CIC post, that lies vacant. But since our politics is governed by caste, why will bureaucracy be left behind? I hear, that all the "like minded & caste spirited" of which Mullick belongs to, got together and urged him to not resign..as they feel it is an insult to their community for a person to hold the premier position of bureaucracy for merely months, and be shunted. But Mullick had already informed about being the CIC to the CM...All those in the race for the post were also silenced...everything went as per plan & suddenly Mullick decided to play the waiting game....Hence the delay & drama now...

3. Pravin Darade's "Sadesaati" 
If the bunglow row still continuous to hound the husband-wife IAS/IRS Darade's, new allegations of Sanjay Nirupam & Nawab Malik are now upsetting the Darade's. The latest one is that Pravin Darade whilst his stint at the CMO had helped Ugemuge of the Vidharbha Infotect to get a contract for towing vans...How & why these allegations were made? As per Darade (he swore by it), not even 1% effort were made from his side to help Ugemuge...It was apparently "then" JT CP traffic who had signed the contract...But then who is behind all this? Apparently, Ugemuge's brother who is a Doctor, was on a payroll in tune of some lakhs per month from his own brother's company, (Vidharbha Infotect) and he was removed abruptly due to reasons unknown... Now the same Doctor is very close friends with the journalist father-son duo who work for an English Daily & are known to be ardent enemies of the Darade's (because both husband-wife did not give them --attention-----its not always money for the father-son😂😂) &  end of the day Ugemuge & the journalist family all belong to Nagpur...hence a connection was established & the father-son who are also known to be close to Malik & Nirupam, the news which was fodder, was given to them...but is it all worth it? If you recollect, which paper reported this scam, find out....By the way, DARADE's don't pay me anything nor am I imposing any favour....it is my duty to help any bureaucrat if he has been wrongly framed....

3. What changed Madhav Bhandhari's fate ?
Till 1130 of the previous night of the BJP candidature declaration the next day, all were set to name Madhav Bhandari the new BJP/Sena Candidate for the upcoming MLC elections...In a span of 6 hours, the name took a backseat & Prasad Lad was the new MLC candidate from the BJP...It is said, one person whom Prasad Lad met that same night, changed his fortune...Milind Narvekar...tables were turned, Uddhav Thackrey was made to meet Lad and after that both Narvekar & Lad left post midnight to meet the CM....Oh..yes meanwhile "khauram" Danve was also intimated...after all he still is the BJP state head right? Something  drastic happened at the meeting in between Lad & Narvekar...why my ears are hearing 25cr, 25cr, 25cr??? I don't think so guys....my ears keep on hearing stupid things...need a check up....But I feel, Mr. Moneybags is the right choice looking at the upcoming 2019 elections & yes a SUBSTITUTE for Ashish Shelar (I don't understand Politics, but yes Shelar is being challenged)...Lad is an excellent businessman and has  super relations with all the parties & their heads...don't know if Bhujbal or Sachin Ahir will second that?

Vikrant Joshi 

पोरकट पत्रकारिता २ : पत्रकार हेमंत जोशी

पोरकट पत्रकारिता २ : पत्रकार हेमंत जोशी 

एखाद्या ठिकाणी ठेवलेल्या लाकडांवर कोणीही पाय देऊन जाऊ शकतो पण एकदा का हि लाकडे पेटली, पेटविल्या गेली कि त्यावर पाय देऊन जाण्याची कोणाचीही हिम्मत नसते. हे असेच पेटलेल्या लाकडासारखे पत्रकारांचेही जीवन असावे, म्हणजे मुळात तेजस्वी असलेल्या पत्रकारांनी आपले पराक्रम लपवून, स्वार्थापोटी झाकून ठेवू नयेत. आपल्या लेखणीचा खोटा मान सन्मान मिळविणे म्हणजे एखाद्या वेश्येने तिच्या आयुष्यात आलेल्या प्रियकराला मी व्हर्जिन आहे, सांगण्यासारखे...

पत्रकारिता हे निश्चित स्वरूपाचे समाधान मिळवून देणारे साधन आहे, तरीही आमच्यातले बहुतेक हे निश्चित स्थान सोडून अस्थिर गोष्टींच्या साधनांच्या मागे सतत का धावतात, कळत नाही. मला आजवरच्या पत्रकारितेतील आयुष्यात अनेकदा अशा संधी साधून आल्यात कि मी जर पत्रकारितेशी संबंधित असलेले व्यवसाय सुरु केले असते तर दिवसाकाठी लाखो रुपये मिळवून मोकळा झालो असतो. समजा मी पत्रकारितेचा उपयोग करून एखादया बांधकाम खात्यात कंत्राटदार करणाऱ्याला हाताशी धरून जर कंत्राटदारी केली असती तर मला वाटते आज मी या राज्यातला मोठा कंत्राटदार म्हणून नावारूपाला आलो असतो पण ते न करता, वाढत्या वयाच्या मुलांसाठी, वाढत्या कुटुंबासाठी समांतर अशा उद्योगाचे तेही on मेरिट असे जाळे उभे केले ज्याचा दूरदूरपर्यंत पत्रकारितेशी संबंध नाही किंबहुना मी आणि पत्रकारितेतील पुत्र विक्रांत त्या व्यवसायात फारसे लक्षही घालत नाही,असा व्यवसाय आधी जगभर फिरून त्याचा सखोल अभ्यास केला नंतर सुरु केला. त्रास झाला. पण आज समाधानी आहोत, खुश आहोत आणि उद्या हा व्यवसाय जरी एखाद्या कारणाने दूर गेला तरी मुलांनी त्यांच्या बायकांनी उच्च शिक्षण घेतले असल्याने लाथ मारू तेथे पाणी काढू, पद्धतीने जगण्याचे तंत्र त्यांना शिकवून मोकळा झालो आहे. आमची हि अशी सततची खतरनाक पत्रकारिता, केव्हा कोणते संकट उभे ठाकेल, सांगता येत नाही म्हणून तशी मानसिकता मनाशी ठेवूनच दररोज बाहेर पडतो, कोणतेही संरक्षण न घेता फिरत राहतो. आम्ही एकत्रितपणे उत्पन्नाचे स्रोत हळूहळू उभे केले त्यासाठी तब्बल ३५-३६ वर्षे मेहनत घेतली, त्यानंतर आज थोडेफार यश चालून आलेले आहे. जे आपल्या वाटेला आलेले आहे त्यात इतरही नातेवाईकांना प्रसंगी मी स्वतः अर्धपोटी राहून वयाच्या १८ व्या वर्षांपासून या कानाचे त्या कानाला कळू न देता, थोडे फार काढून देत आलो आहे, मी फार वेगळे केले असे नाही, माझे ते कर्तव्य होते, मी घरात मोठा होतो, मोठा आहे, मोठेपणाने जगणे आवश्यक असते. घरातल्याची रेषा पुसण्याचा कधी प्रयत्न केला नाही, आपली रेषा मात्र मोठी करण्याचा नेहमी कायम सतत आमचा प्रयत्न असतो. एक मात्र नक्की, रावण मग तो माझ्या पोटी जरी जन्माला आलेला असेल तर माझी लेखणी रुपी तलवार प्रसंगी मी पोटच्या मुलांवर देखील चालवून मोकळा होईल. माफ करा, फार व्यक्तिगत येथे लिहिल्या गेले आहे पण मोह देवाला सुटत नाही मी तर फार सामान्य माणूस आहे, आमच्या कुटुंबातल्या नातेवाइकातल्या अनेकांनी तर अनेकदा आजवर हेच सिद्ध करण्याचा आटोकाट प्रयत्न केला आहे कि हेमंत हे चांगले व्यक्तिमत्व नाही, अर्थात तेही सांगून सांगून थकले असावेत कारण आमच्या नातेवाईकांनी जेव्हा मला माझ्या व्यक्तिगत कुटुंबाला जवळून एकदा नव्हे अनेकदा अनुभवले, तेव्हा त्यांच्या लक्षात आले, अरे, हेमंत यांचे संसकार फार वेगळे आहेत....

अत्यंत महत्वाच्या मुद्द्याकडे वळतो. आमची हि अशी धडाकेबाज म्हणजे कोणा कोणाचाही मुलाहिजा न ठेवणारी लेखणी त्यामुळे सुरुवातीला अनेक माझ्या जवळ यायला किंवा माझ्याशी मैत्री ठेवायलाही घाबरायचे, पण जसजसा माझा उभ्या राज्यात प्रचंड मित्र परिवार वाढला मग हळू हळू जवळ आलेल्यानीच इतरांना सांगितले, जे तुम्हाला दुरून वाटते ते हे व्यक्तिमत्व नाही, प्रसंगी या जोशी कुटुंबाची इतरांचे भले करण्यासाठी, भले साधण्यासाठी जीवही देण्याची मानसिकता असते. पण हा सारा प्रवास अंगावर शहरे आणणारा होता विशेषतः काही नातेवाईकांनीच दिलेला त्रास, बापरे, मी लेचापेचा असतो तर अक्षरश: मला आत्महत्या करावी लागली असती, कुठलेतरी पुण्य आजवर आड आले, पुढले माहित नाही. आनंद याचा कि माझ्यापासून काहींनी हिरावून नेलेले, दूर केलेले नातेवाईक आता पुन्हा एकदा आमच्याकडे परतले आहेत आणि हे माझ्यासाठी फार मोठे यश आहे. पैसे आणखीही मिळविता येतील पण चांगले नातेवाईक आणि मित्र मिळविणे, सांभाळणे, जोपासणे तसे कठीण, पण आईवडिलांची पुण्याई आणि परमेश्वराचे आशीर्वाद, दुःख आता थोडे हलके झालेले आहे....

 पत्रकार हेमंत जोशी 

पोरकट पत्रकारिता : पत्रकार हेमंत जोशी

पोरकट पत्रकारिता : पत्रकार हेमंत जोशी 

पत्रकार अरविंद भानुशाली यांचे नेमके स्वरूप वाचकांसमोर उघड केल्यानंतर शासकीय कर्मचारी, शासकीय अधिकारी, प्रशासकीय अधिकारी, विविध मंत्री आणि त्यांच्या कार्यालयातले कर्मचारी, मुंबईतील इतर शासकीय कार्यालये या सर्वांमध्ये एक वेगळी हिम्मत ताकद फार मोठ्या प्रमाणावर अशी निर्माण झाली कि विविध वृत्तपत्रांचे मंत्रालयातील काही वार्ताहर ज्या दबाव तंत्राचा वापर करून कामे करवून घेतात त्यांना किमान हेमंत जोशी वाचा फोडू शकतो, त्यांना नागडे करण्याची हिम्मत ठेवून आहे. त्यामुळे या अरविंद भानुशाली यांच्यासारखे जे आणखी चार वृत्तप्रतिनिधी मोठ्या प्रमाणावर दलाली करण्यात गुंतलेले आहेत त्यांचे अनेक किस्से मला सांगण्यात आले, देण्यात आले. मंत्रालयात अतिशय मोठ्या प्रमाणावर दलाली करणाऱ्या एका स्मार्ट मित्राने तर ठाणे शहापूर परिसरातील एका बाविस्कर कि तेवीसकर आडनावाच्या तहसीलदारांची बदली महसूल खात्यातून इकडून तिकडे म्हणजे मोक्याच्या ठिकाणी करवून घेतल्या नंतर त्याला म्हणे त्या बदली करवून घेतलेल्या अधिकाऱ्याने तीन कोटी रुपये मोजले, दिले आणि अशी कितीतरी कामे हा पत्रकार कम दलाली अधिक करणारा स्मार्ट मित्र विविध मंत्र्यांकडून, प्रसंगी मुख्यमंत्री कार्यलयातून गेली कित्येक वर्षे करवून घेतो, मी त्या मंत्रालयात फारतर आठवड्यातून एकदा जात असल्याने हे असे प्रकार थोडे दुर्लक्षित झाले होते पण आता ठरविलेले आहे, हे असे दबाव टाकून केवळ दलाली करणारे वार्ताहर, पत्रकार शोधून काढायचे, आधी त्यांचे पुरावे त्यांच्या वृत्तपत्र कार्यालयात लेखी कळवायचे, हे असे कळविल्याने जर त्या प्रतिनिधींचे मंत्रालय बीट बदलल्या जात असेल तर माझ्या व्यवसायाची बदनामी टाळण्यासाठी मी नक्की माझ्या पाक्षिकातून ते लिखाण करणार नाही पण वृत्तपत्रांनी दाखल घेतली नाही तर नावानिशी पुरावे सादर करून मी मोकळा होईल. 

उदाहरण द्यायचे झाल्यास समजा एखादा जोशी किंवा कुलकर्णी लोकमत सारख्या वृत्तपत्राचा दबाव टाकून हि अशी मलईदार मोठ्या कमाईची कामे करून मोकळे होत असतील, पैसे खाऊन मोकळे होत असतील तर आधी नक्की त्यांची लेखी तक्रार पुरावे देऊन त्या वृत्तपत्राकडे देईन, ऍक्शन घेतल्या गेली तर माझी लढाई तेथेच संपलेली असेल पण त्यांना योग्य ती शिक्षा दिल्या गेली नाही तर माझे ते कामच आहे, समोरचा मग कोणीही असो, नागडे करून मोकळे व्हायचे. अर्थात जोशी किंवा कुलकर्णी ह्या नावांचा येथे उदाहरण म्हणून उल्लेख केला आहे, ते तसे असतीलच असे नाही आणि तसे असतील तर शेवटच्या श्वासा पर्यंत लढणे आमचे कामच आहे. येथे खोटे पुरस्कार घेऊन जगायचे आहे तरी कोणाला, जगभरातल्या मराठी वाचकांचा दररोज दरदिवशी मिळणारा उत्स्फूर्त प्रतिसाद हेच आमचे खरे पुरस्कार आहेत, असे आम्हाला वाटते आणि तेच सत्य आहे. असेच जगत राहण्यात आनंद आहे...

जे वार्ताहर मंत्रालयात बसून दररोज मोठ्या प्रमाणावर दलाली करतात, मलईदार कामे करवून घेतात, अमाप पैसे कमावून घेतात, त्यांचा मी आता वेगळ्या पद्धतीने देखील अभ्यास करायला सुरुवात केली आहे. हे असे प्रचंड खप असलेल्या वृत्त पत्राचे वार्ताहर दलाली सोयीस्कर कशी होईल हाच एकमेव उद्देश नजरेसमोर ठेवून बातम्या, मुलाखती, लेख छापून मोकळे होतात हे आता माझ्या लक्षात आले आहे. त्यांनी छापलेल्या लिखाणावरून दलालीचे अनेक संदर्भ माझ्या लक्षात येऊ लागलेले आहेत. म्हणजे मंत्री चंद्रकांत पाटील सहकार्य करून मोकळे होत असतील तर त्यांच्या विरोधात न छापणे आणि काम हुकले कि त्यांना नागडे करून मोकळे होणे हे असे रंडीछाप धंदे हे दलाली करणारे वार्ताहर करून मोकळे होतात, माझ्या तेही लक्षात आले आहे. दलाली करणाऱ्या या प्रभावी पत्रकारांविरुद्ध, विविध वृत्तपत्रांच्या वार्ताहरांविरुद्ध, प्रतिनिधींविरुद्ध माझी हि लढाई म्हणजे मी साक्षात विस्तवावरून चालतोय, याचीही मला संपूर्ण कल्पना आहे, पण हा ठरवून केलेल्या खुनासारखा माझा हाती घेतलेला अतिशय खतरनाक प्रयोग आहे, वार्ताहरांनी किंवा पत्रकारांनी अधून मधून, पुन्हा एकदा सांगतो, छुटपूट एखादे काम करवून घेऊन दोन पैसे मिळविणे, चुकीचे आहे, माझे म्हणणे नाही पण केवळ दलाली करणे यालाच जर काही वार्ताहर प्रतिनिधी पत्रकार प्राधान्य देत असतील तर मेलो तरी हरकत नाही, जीव गेला तरी हरकत नाही पण लढणे सोडणार नाही. आज या लेखात दलाली करणाऱ्यांची नावे आणि पुरावे येथे दिले नाहीत पण हे थांबले नाही तर माझ्या कडे जमा झालेलं जमा होणारे, येणारे पुरावे त्या त्या पत्रकारांच्या नावांसहित मी ते विदारक सत्य मांडून मोकळा होईल. आणि मंत्रालय किंवा कोणत्याही सरकारी कार्यालयातील, महापालिकेतील किंवा अन्य कुठल्याही कार्यालयातील तेथे काम करणाऱ्या मंडळींनी या अशा केवळ दलाली करण्यासाठी पत्रकारिता करणाऱ्या मंडळींना अजिबात घाबरू नये, आम्ही दिवसरात्र आपल्या पाठीशी उभे आहोत हे लक्षात असू द्या...

माझे विविध वृत्तपत्रांच्या मालकांना असे म्हणणे सांगणे विचारणे आहे कि तुम्ही तेच ते चेहरे महत्वाच्या त्याच त्या बीटवर कंटिन्यू का करता, इतरही वार्ताहरांना संधी देऊन तर बघा म्हणजे चेहरे कृपया बदलते ठेवा. मला तर असे अनेकदा वाटते कि वृत्तपत्रांच्या मालकांना किंवा संपादकांनाही हे असे दलाली करणारे प्रभावी वार्ताहर मोक्याच्या ठिकाणी हवे असतात म्हणजे त्यांच्या अंगावर एखादा तुकडा पडला कि हे असे मालक किंवा संपादक स्वतःच या वार्ताहरांना दलाली करण्या मोकळीक देऊन मोकळे होत असावेत. हे तर असे झाले कि संध्याकाळी घरी येतांना चार पैसे घरात अधिक आणणार्या बायकोला तिच्या नवऱ्यानेच दुसऱ्या एखाद्यासंगे झोपण्याची परवानगी देण्यासारखे....

विशेष म्हणजे विविध वाहिन्यांचेही काही भामटे प्रतिनिधी दलाली करण्यात आघाडीवर आहेत, ती देखील माहिती पुराव्यांसहित माझ्याकडे आता हळूहळू येऊ लागलेली आहे. बातम्यांचा दबाव आणि त्यातून मलईदार कामे करवून घेण्याच्या ह्या थर्डग्रेड पद्धतीचा प्रसंगी कोणत्याही वाहिनीचा प्रतिनिधी असो, घाबरण्याचे पैसे देण्याचे अजिबात कारण नाही, निर्भय होणे तेवढे गरजेचे आहे. जेव्हा फडणवीसांसारखे मुख्यमंत्रीही म्हणजे एरवी फारसे न चिडणारे देवेन्द्रजी त्या दलाली करणाऱ्या भानुशालींना त्यांची औकात दाखवून मोकळे होतात, इतरांनीही मग त्यांची री ओढून मोकळे व्हावे, हात जोडून विनंती. 

क्रमश:

पत्रकार हेमंत जोशी 

गोंधळात गोंधळ : पत्रकार हेमंत जोशी

गोंधळात गोंधळ : पत्रकार  हेमंत जोशी 

युतीला वाटते आपण पुढल्यावेळी सत्तेत येणार नाही किंवा सत्तेत येण्यासाठी जेवढे लुबाडता येईल तेवढे लुबाडून मोकळे व्हा आणि आघाडीच्या चाहत्यांना, समर्थकांना वाटते, पुढल्यावेळी आजचे सत्तेत नक्कीच येणार नाहीत, पूर्वीचे एकदा पुन्हा सत्ता मिळवून मोकळे होणार आहेत, असे काहीसे गोंधळाचे राजकीय वातावरण या राज्यात निर्माण झालेले आहे. मुख्यमंत्री, फारतर आणखी चार दोन मंत्री धावपळ करतांना दिसताहेत, बाकीचे बहुतेक सारे, दिवसभरात काय मिळविता येते तेवढे मिळवून सावटुन मोकळे व्हा, असे काहीसे दृश्य बघायला मिळते आहे. कीटकनाशक फवारणीतून तिकडे यवतमाळ मध्ये अनेक शेतकरी बेशुद्ध पडले, मृत्यू पावले, हळव्या मनाच्या मुख्यमंत्र्यांनी कीटकनाशक तयार करणाऱ्या कंपन्यांना त्यातून धारेवर धरलेले आहे, या गंभीर प्रकाराला जबाबदार कीटकनाशक कंपन्याच जबाबदार असल्याने त्यांना वठणीवर आणण्याची एकप्रकारे फडणवीस यांनी शपथ घेतलेली असतांना ' सदा ' पैसे खाण्यात गुंतवून घेणाऱ्या त्या राज्यमंत्र्याने कीटकनाशक कंपन्यांना त्यांचे उत्पादन पुन्हा एकदा रुळावर आणण्यासाठी त्यांच्या संघटनेतील काही पदाधिकाऱ्यांना म्हणे थेट दीडशे कोटी रुपये मागितले आहेत, हे ऐकून कृषी मंत्री भाऊसाहेब फुंडकर यांच्या तळपायाची आग मस्तकात गेली आणि त्यांनी या राज्यमंत्र्याचा हा अघोरी प्रयोग अक्षरश: हाणून पाडला. कौतुक नक्कीच भाऊसाहेब फुंडकर यांचे येथे करणे आवश्यक ठरते कारण हि मंडळी आधी थेट भाऊसाहेबांना जाळ्यात ओढत होती पण स्वतः शेतकरी असलेल्या फुंडकरांनी हि लाच झिडकारली, चालते व्हा सांगितले. मग हि मंडळी स्वतःला शेतकऱ्यांचा मसीहा समजणार्या त्या मंत्र्याकडे का राज्यमंत्र्यांकडे गेली. अजूनही त्यां दोघात वाटाघाटी सुरूच आहेत म्हणजे कीटकनाशक उत्पादकांची गाडी रुळावर आणण्यासाठी ते उत्पादक ५० कोटी द्यायला तयार आहेत आणि या महाशयांना, मंत्रिमहोदयांना १५० कोटी हवे आहेत. बघूया नेमका किती आकडा ठरतो ते...

हिंदी सिनेमातील खलनायकांना शोभणारे हे या राज्यमंत्र्याचे हलकट वागणे म्हणजे दिवसाढवळ्या शेतकऱ्यांच्या नावाने अश्रू गाळायचे, शेतकऱ्यांचा मी एकमेव मसीहा या थाटात वावरायचे आणि बंद खोलीत त्याच शेतकऱ्यांचे मृत्यू सत्र सुरु ठेवण्यासाठी पैसे मागायचे, लाच मागायची, कुठे चाललो आहोत आपण, ज्या मुख्यमंत्र्यांना जिवाच्या आकांताने हे राज्य सुराज्याकडे न्यायचे आहे, त्या मुख्यमंत्र्यांच्या वाटेत खोडा घालण्याचे काम त्यांनी ज्या ज्या अधिकाऱ्यांवर, मंत्र्यांवर विश्वास टाकलेला आहे, त्यांनीच करून मोकळे व्हायचे, का हे असे हलकट हरामखोर वागणे....

२२ नोव्हेंबर ची हि घडलेली सत्य घटना, माझा एक व्यावसायिक मित्र एका मिटिंग साठी नरिमन पॉईंट येथील ट्रायडंट या पंच तारांकित हॉटेलात गेला होता, बसला होता, तो बसला होता तेथून त्याने मराठवाड्यातल्या एका मंत्र्याला या हॉटेलमधल्या अतिशय महागड्या स्पा मध्ये जातांना बघितले, ह्या मित्राची परदेशातून आलेल्या एका कंपनीच्या शिष्टमंडळासोबत सतत सहा तास मिटिंग सुरु होती, त्याने पुढे सांगितले हे मंत्री महोदय तब्बल चार तासानंतर त्या स्पा मधून बाहेर पडल्यानंतर त्याने चौकशी केली असता, हे मंत्री महोदय नेहमीच एवढा वेळ मसाज घ्यायला आले कि घेतात आणि मसाज करायला त्यांना त्यांच्या आवडीच्या एक नव्हे तब्बल दोन दोन मुली लागतात. ' राम राम ' काय हे असे लोफर, उन्मत्त होऊन वागणे, तिकडे मराठवाड्यातला शेतकरी मृत्यूशी साक्षात झुंजतोय, या राज्याचा मुख्यमंत्री झपाटल्यागत दररोज रात्री तीन तीन वाजेपर्यंत तहान भूक विसरून सतत फक्त आणि फक्त राज्याच्या भल्यासाठी काम एके काम करतोय आणि हे असे अय्याशी मंत्री चार चार तास दोन दोन रंडीछाप मुलींकडून मसाज करवून घेण्यात विकृत आनंद घेऊन मोकळे होताहेत. विशेष म्हणजे या मंत्री महोदयांना या मसाज पार्लरने गोल्ड कार्ड दिलेले आहे, बहाल केले आहे कारण हे मंत्री महोदय त्यांचे नेहमीचे ग्राहक आहे. तसे बघितले तर या व्हीआयपी ग्राहकाचा त्या पार्लर मधल्या इतर ग्राहकांना अनेकदा त्रासही होतो कारण मसाज करवून घेतांना हे महाशय तोंडाने चित्र विचित्र आवाज काढतात, मध्येच त्यांचे जोराने हसणे शेजारच्या ग्राहकांना घाबरवून सोडते. फोनवरून मोठ्याने बोलणे इतरांना त्रासदायक ठरते. तुम्ही सध्या कुठे आहेत, हे त्यांना येणाऱ्या फोनवरून विचारल्यानंतर त्यांच्या उत्तरातून वेगवेगळ्या थापा, भन्नाट असतात, थोडक्यात रूम मधून चिखना चिल्लाना नेहमीचेच ठरलेले आहे...

अटलबिहारी वाजपेयी पंतप्रधान असतांना जे म्हणाले तेच सत्य आहे, खुर्ची बदलून उपयोग नाही, माणूस बदलायला हवा, उद्या नेमके आम्हाला हेच लिहून मोकळे व्हावे लागणार आहे कि जे आधीचे होते ते तसेच आजचे देखील आहेत, ना त्या मंत्र्यांमध्ये फरक होता ना आजच्या, आणि या अशा बेधुंद वागण्याचा, क्षणिक फायदा घेण्याच्या वृत्तीचा पुरेपूर लाभ घेऊन मोकळे  होताहेत येथे काम करणारे सरकारी अधिकारी आणि कर्मचारी, त्यांना ना खर्च ना निवडणुका, या राज्यातल्या शासकीय कर्मचाऱ्यांची अधिकाऱ्यांची झपाट्याने होणारी, झालेली श्रीमंती,आर्थिक उन्नती हि अतिशय चिंतेची बाब आहे, आपले राज्य खूपच रसातळाला चालले आहे....

पत्रकार हेमंत जोशी 

पाटणकरांचा स्वर्गवास : पत्रकार हेमंत जोशी

पाटणकरांचा स्वर्गवास : पत्रकार हेमंत जोशी 

काल संपूर्ण ३३ कोटी देवांना हात जोडून म्हणालो, मला तुमच्याकडून काहीही नको, फक्त एक एक रुपया हवा आणि २५ नोव्हेंबरला आमचे अरुण पाटणकर तुमच्याकडे आले आहेत, त्यांची तेवढी काळजी घ्या. वाचकहो, नेमके कोणत्या अँगल मधून तुम्हाला, चुकून आठवत नसेल तर अरुण पाटणकर कोण होते कसे होते काय होते, सांगू, नेमके येथे मला सुचत नाही, त्यांच्याविषयी खूप काही सांगता सांगता राहून गेले तर स्वर्गातूनही त्यांचा मला नक्की नेहमीप्रमाणे फोन येईल, हेमंतराव, तुमचा अंक हातात पडला, अख्खा एका दमात वाचून काढला, तुमचे आमच्या अमुक मुद्द्यावर लिहिणे राहून गेले. आणखी एक सांगायचे आहे, आमच्या बाबाकडे लक्ष ठेवा बरं...त्याच्याशी बोलत चला...

बाबा म्हणजे अभिजित पाटणकर, अरुण पाटणकरांचे चिरंजीव, आयकर खात्याचे आयुक्त असूनही अतिशय जमिनीवर, एरवी देव माणूस पण खुर्चीवर बसलेत कि समोर कोणीही असो, अतिशय कठोर निर्णय घेणारे. सहज शक्य असूनही, पगार एके पगार, नको त्या पैशांकडे ढुंकूनही न बघणारे, न शिवणारे. अरुणभाईंना अभिजितची मोठी काळजी, त्यांचे तसे घरातल्या साऱ्यांवर अतिशय प्रेम, वयाच्या आठव्या दशकाला टेकलेले ते दोघेही म्हणजे विजयाताई आणि अरुणभाई दोघेही, पण त्या दोघांशी गप्पा मारतांना असे वाटायचे त्यांचे लग्न कालच झाले आहे, एकमेकांवर जीवापाड प्रेम आणि ताईंची या वयातही थट्टा करण्याची अरुणभाईंची मनमुराद पद्धत, तसेही पाटणकर म्हैसकर कुटुंबाशी गप्पा मारतांना वेळ कसा निघून जातो, काळत नाही, फक्त त्या मनीषाताईशी बोलतांना जीभ अतिशय सांभाळावी लागते, त्यांना अमुक एखाद्या मुद्द्यावर न पटलेली भूमिका, पुढचे सांगत नाही, एवढेच सांगतो, त्या त्यांच्या आईसारख्या प्राध्यापिका व्हायला हव्या होत्या. प्राध्यापक, प्राचार्य, शिक्षक, मुख्याध्यापक कसे खडूस असतात ना, पण एक बरे आहे, तेथल्या तेथे त्या बोलून मोकळ्या होतात, मनात ठेवत नाहीत. पण विजयाताई मात्र नागपूर विद्यापीठातल्या प्रेमळ प्राध्यापिका होत्या..

गेले सात आठ महिने या राज्याचे माजी प्रशासकीय अधिकारी आणि प्रशासकीय अधिकारी मिलिंद म्हैसकर यांचे सासरेबुवा अरुण पाटणकर तसे कर्करोगाने आजारी होते पण तरीही त्यांनी हे महिने हसत खेळत काढले, ते घाबरले नाहीत, शेवटपर्यंत नेहमीच्या गप्पांमध्ये रंगलेले, आणि वडिलांची सेवा कशी करायची असते, अभिजितबाबा आणि मनीषाताईंनी ते दाखवून दिले, इतरही म्हैसकर पाटणकर कुटुंबातले एकमेकांच्या हातात हात धरून, त्यामुळेच तर अरुणभाईंना घरातल्या सार्या सदस्यांचा अभिमान होता. त्यांचे नोकरीतले अनुभव आणि त्या वयातही दांडगी स्मरणशक्ती, प्रचंड उत्साह, अघळपघळ पक्का वर्हाडी स्वभाव, काय सांगू मित्रांनो, अपना तो मूड गया. दुसऱ्यासाठी कायम धावून जाणे, अपेक्षाविरहित सहकार्य करणे हे अरुण पाटणकरांचे स्वभाव वैशिष्ट्य. त्यांच्याशी अनेकदा मारलेल्या गप्पा, तेथून बाहेर पडलो कि ज्ञानाने मी समृद्ध होऊन, माझ्या लिखाणात भर पडे...

अरुणभाईंची आई १९१२ च्या दरम्यान तेही विदर्भातल्या खामगाव सारख्या गावातून मॅट्रिक होऊन बाहेर पडलेली आणि वडील देखील वन खात्यातून उच्च पदावरून निवृत्त झालेले. म्हणजे पाटणकर घराणे सुरुवातीपासून, पिढीजात उच्चपदस्थ, त्यांना हे सारे नवीन नाही. नागपुरात पाटणकरांचा मध्यवस्तीतला जुना बंगला साधा पण बघण्यासारखा, अरुणभाईंच्या पश्चातही पुढल्या पिढीला तो तसाच ठेवायचाय, कारण अरुणभाईंनी तो मनापासून जपलाय, कित्येक कोटी रुपये तो विकून मिळाले असते पण एखाद्या घनदाट जंगलात शोभावी अशी ती प्रशस्त पण साधी वास्तू, पुढल्या पिढीसाठी ती अरुणभाईंची आठवण आहे...

स्वर्गवासी अरुण पाटणकरांचे नोकरीतले त्यांचे अनुभव येथे सांगणे लिहिणे अशक्य पण सुधाकरराव नाईक मुख्यमंत्री आणि हे राज्याचे मुख्य माहिती संचालक, दोघांचाही एकमेकांवर भारी जीव, आपल्या मुख्यमंत्री पदाच्या कालखंडात ज्यांच्यावर ते हमखास विश्वास टाकून मोकळे व्हायचे त्या पंचातले एक होते अरुण पाटणकर, सुधाकररावांना पाटणकर हे साक्षात लक्ष्मणाच्या रुपातले ' मनोहर नाईक ' वाटायचे, जसे आजचे मुख्यमंत्री मनीषा आणि मिलिंद पाटणकरांवर विश्वास टाकून मोकळे होतात आणि हे दोघेही जसे खुबीने मेहनतीने टाकलेल्या जबाबदाऱ्या पार पडतात, अरुण पाटणकरांच्या बाबतीतही त्यावेळेच्या मुख्यमंत्र्यांचे म्हणजे नाईकांचे हे असेच विश्वासाने विसंबून राहणे असायचे. सहजच म्हणून सांगतो, नागपुरात महाविद्यालयात, मला वाटते, हिस्लॉप कॉलेज मध्ये शिकतांना फडणवीसांच्या मनीषाताई एकवर्षे पुढे होत्या आणि अभिजित पाटणकर एक वर्षे मागे होते, तेव्हापासूनच या तिघांचे तसे आपुलकीचे संबंध. स्वतः मुख्यमंत्र्यांनीच मला हे सांगितलेले आहे, आज तिघेही टॉपला, मीही त्या महाविद्यालयात या तिघांच्या आसपास असतो तर, अर्थात असे काही नसते, स्विमिंग शिकतांना, माझ्याही बॅचला आलिया भट होती, मला तर अलोकनाथ देखील होता आले नाही...

स्वर्गवासी अरुण पाटणकर सुखी समाधानी होते कारण शंभर कौरवानच्या बापासारखे ते नव्हते तर होते पाच पांडवांच्या बापासारखे भाग्यवान, उच्च पदस्थ सुनबाई, टॉपच्या पदाला पोहोचलेले अभिजितबाबा, उच्चशिक्षित पत्नी विजयाताई, पॉवरफुल कपल मनीषाताई आणि मिलिंदजी म्हैसकर, हे सारे त्यांच्या घरातले, असे भाग्य, यश, समाधान, ऐश्वर्य फार कमी लोकांच्या वाटेला येते त्यातले ते एक, कधीकाळी आमची जमून येणारी गप्पांची मैफिल, आता यापुढे ती जमणे शक्य नाही. पाटणकर म्हैसकर घराणे केवळ चार महिन्यात मला त्यांनी दोनवेळा रडवून सोडले आहे, माझी हि अवस्था तर त्यांचे मन कसे आणि किती अस्वस्थ असेल, कल्पनाही करवत नाही, लढणारे बहाद्दर कुटूंब ते दोघेही, नक्की यातूनही बाहेर पडतील आणि नेहमीचे धमाल आयुष्य जगायला सुरुवात करतील, देवा, आता एवढे तरी कर, या साऱ्यांना सुखी ठेव, दुष्टांची त्यांना नजर लागणार नाही, देवा, तूच आता काळजी घे...

शेवटी एकच सांगतो, या जगात जन्म आणि मृत्यू यांची जोड आहेच, जन्मलेले सारेच मृत्यू पावतात, हे एक कटू सत्य. पण ज्या कुलात जन्म घेतला, त्या वंशाची जे भरभराट करतात, त्यांचा जन्म खऱ्या अर्थाने सफल झाला असे म्हणावे लागेल, स्वर्गातच पोहोचलेल्या अरुणजींचे जीवन नक्की सार्थकी लागले, त्यांचे जाणे मनाला हुरहूर लावून गेले...

तूर्त एवढेच.

पत्रकार हेमंत जोशी 

OFF THE RECORD review on some of todays headlines....

OFF THE RECORD review on some of todays headlines....

1. Vijay Gautam on compulsory leave...

Not many are knowing the reasons as to why & who is responsible for the IT scam of loan waiver to come in open...If sources are to be believed, a MLC from Vidharbha & a MP from Pune were behind this...Reason...apparently Vijay Gautam denied favour to a firm which these both wanted the work to be allotted to...Hence it was decided to nail Vijay Gautam...But what happened...instead of Vijay Gautam & Dhavangale--Kaustubh Dhavase's image got tarnished...Yes, no Nidhi Kamdar or Shreekant Bhartiya were behind this as spoken behind doors...A thorough study on the report submitted by E&Y (consultants) and the changes made in them will be enough to understand why Dhavangale was favoured... Gautam had apparently made E& Y his office for days together....Also to add fuel to the fire, it is said that not even one Secretary in Mantralaya was happy with Gautam's working style...every time the Secretaries & their department wanted to do something (since every process right from inviting tender to implementation is done online now) Gautam managed to create a roadblock & hinder the development.....His spar with Porwal & Chandra were talking point in the circle months ago...By the way the MLC responsible for unearthing this scam, is supposedly to be closest to the CM...he is now scared that his friendship will be at stake if the CM comes to know, as a lot of embarrassment is in store for the CM at the upcoming winter session...Ahh.... the main reason, it was said that the name of Vijay Gautam was doing the rounds when it was discussed who will come to the CMO if any reshuffle happens there....So no further guesses who must have helped the MP & the MLC....

2. Times of India's goof up yet again...

"The news of  Principal Secretary Vijay Gautam of the IT department sent on compulsory news appeared in Page 2 of Times of India today in a small column on the left hand side of the page with byline of senior cum retired editor....Hate to do this but 3 mistakes in that news...No 1-- the news is exact copy paste of firstpost.com (So the news of copy/paste practice with own's byline which I gave years back seems to be true)...OK if you have copied the news, just mentioned Times News Network as other papers practice if they aren't sure of the source or if they received a press note...Secondly, it is mentioned Vijay Gautam is referred as  "Secretary", but as a matter of fact he is Principal Secretary of the department, which is a notch higher than the post mentioned...Third mistake, it is mentioned the Finance Secretary Mr. V.K Jain along with Co op Secretary SS Sandhu have been given the task to implement the scheme...I tried very hard but couldn't find a bureaucrat by the name V K Jain....Then I realised (I'm assuming), it is D.K. Jain who again is not a secretary, but ACS of the Finance Department...See, if a newbie like me makes mistakes, it is OK...but a veteran who has covered political beat for last 30 years, this is not expected...also is the desk sleeping?

3. Pravin Darekar, be cautious my friend....

So I hear Mr. Pravin Darekar ex-MNS MLA who is welcomed with open arms in the BJP is the new DON...He along with Mr. Prasad Lad are getting quite close & comfy with our beloved CM...experts claim that this is on purpose done by the CM in order to keep the likes of Vinod Tawde (who is laying low--by the way is it true that he has rented a flat around Mantralaya for his naughty desires to be fulfilled??) & the ever growing clout of Ashish Shelar on check...but CM sir, these people are more reliable than Darekar & Lad...Lad I hear is in contention of BJP city chief, if Shelar gets a birth in the cabinet in the reshuffle...surely a strong revolt will be registered from MLA's Parag Alwani, Atul Bhatkalkar & Amit Satam who are actually eyeing for the post, if Lad/Darkear get it...I have heard Mumbai Co op Bank  whose office falls in the A ward, the terrace part of the office is converted into an Anti Chamber where most the "deals" are done by Darekar...SO when a marathi leading newspaper reported about this, they were managed handsomely....

डॉ. उदय निरगुडकर : पत्रकार हेमंत जोशी

डॉ. उदय निरगुडकर : पत्रकार हेमंत जोशी 

येथे कोणाचेही कोणापासून अडत नसते. अगदी पती पत्नीचेही, विक्षिप्त स्वभावातून तू पाठ करून झोपतेस का, नवरा दुसरा पर्याय लगेच शोधून मोकळा होतो, अलीकडे बायकांचेही त्यांच्या नवर्यावाचून फारसे अडत नाही, त्याही नोकरीनिमित्ते मोठ्या प्रमाणात बाहेर पडल्याने येथे विशेषतः महानगरातून असे बघायला मिळते कि प्रियकराशी पतीशी पटत नाही, पटणार नाही, नजीकच्या काळात जमवून घेणे शक्य होणार नाही, असे लक्षात आले कि हल्लीच्या अनेक तरुण स्त्रिया देखील एकाचवेळी तबल्यावर आणि डग्ग्यावर थाप मारून मोकळ्या होतात, याचे त्याला माहित नसते, त्याचे याला माहित नसते. त्याला वाटते हि फक्त आपलीच आहे आणि याला देखील हेच वाटते, हि काय जाईल आपल्याला सोडून, पण असे अजिबात नसते, पुरुष काय फसवत, सोडून देतील स्त्रियांना, अहो, आजकल पटत नाही, लक्षात आल्या आल्या त्याच जातात सोडून पुरुषांना, थोडक्यात सांगायचे असे, कोणाचेही कोणावाचून अडत नसते, आपल्याला उगाचच वाटत असते, त्या बैलगाडीखालून शेकडो मैल जाणाऱ्या कुत्र्यासारखे, कि ही बैलगाडी मीच वाहून नेतोय म्हणून...

डॉ. उदय निरगुडकरांना झी वाहिनीवरून तडकाफडकी काढून टाकणे, हा त्यातलाच प्रकार. फारतर हा कुवळेकरांचा ' विजय ' आहे, असा संशय घ्यायलाही हरकत नाही. सुरुवातीला अतिशय महत्वाचे सांगतो, निरगुडकर सोडून गेले किंवा निरगुडकर यांनी झी वाहिनीचा राजीनामा दिला, असे बाहेर सांगण्यास हरकत नाही, सूचना ' झी ' च्या सुभाष गोयलांकडून डॉ. उदय यांना देण्यात आली होती, पण खोटे का म्हणून सांगायचे हा यांचा मराठी स्वाभिमानी बाणा, निरगुडकरांनी कोणत्याही बदनामीची चिंता, पर्वा न करता सर्वांना हेच सांगितले, सत्य तेच सांगितले कि मी राजीनामा दिलेला नाही, मला ' झी ' ने काढून टाकले आहे, डॉ उदय यांचे सत्य सांगण्यातून नुकसान झाले वाटत नाही उलट जसे इतर व्यापारी वृत्तीचे शेठ वागतात तेच सुभाष गोयल देखील वागले, गोयल यांच्याबाबतीतीही तेच झाले, घडले, म्हणजे मालकाच्या पुढून आणि गाढवाच्या मागून जायचे नसते. मला आमच्यातल्या एका कॉमन मित्राने सल्ला विचारला कि यापुढे निरगुडकर यांनी नेमके काय करायला हवे म्हणजे पत्रकारितेतून, माध्यमक्षेत्रातून बाहेर पडावे किंवा नाही, मी म्हणालो, पडायला नको, आणखी दोन तीन वर्षे त्यांनी जे जसे झी वाहिनीचे भले केले ते तसे दुसर्या एखाद्या वाहिनीचे भले करावे मग सन्मानाने निवृत्त होऊन पुढे पुन्हा एकदा कोणतेही आवडीचे क्षेत्र निवडून मोकळे व्हावे...

तसेही वाहिनी, वृत्तपत्रांची मालकी एखादा दुसरा अपवाद वगळता, अमराठी शेटजींकडेच असते आणि माध्यमातील कोणत्याही शेटजींचे वागणे हे बिर्ला मंदिरासारखे असते म्हणजे आत देव कोणते, ते महत्वाचे नाही पण मंदिर मात्र ' बिर्ला मंदिर ' म्हणूनच ओळखले जायला हवे, नेमके हेच निखिल वागळे किंवा डॉ. उदय निरगुडकर यांच्या लक्षात आले नाही. सुभाष गोयल यांची झी वाहिनी पेक्षा ती डॉ. उदय निरगुडकरांच्या नावाने जेव्हा ओळखल्या जाऊ लागली, तेव्हाच मला वाटले होते, डॉ उदय निरगुडकरांचा कोणत्याही क्षणी ' वागळे ' होईल आणि तेच झाले पण वागळे आणि निरगुडकर या दोघात मला जो महत्वाचा फरक जाणवायचा तो असा कि डॉ उदय यांनी झी वाहिनी मोठी केली म्हणून ते मोठे झाले पण वागळे नेहमी केवळ स्वतःवर फोकस असायचे, आपले थोबाड चमकले कि संपले मग वाहिनी च्या इतर अंगांशी त्यांचे अजिबात देणे घेणे नसायचे, निरगुडकर यांनी मात्र झी वाहिनी पोटच्या अपत्यासारखी चहूबाजूंनी मोठी केली, झी वाहिनी त्यांनी प्रत्येक अँगलमधून मोठी केली. पण पुन्हा तेच या शेटजींना लता मंगेशकर यांचे गाणे हिट व्हावे वाटते, लता वैक्तीतक हिट होणे त्यांना अजिबात आवडणारे नसते, म्हणून निरगुडकर गोयलांच्या डोळ्यात खुपले असावेत वरून काही हितशत्रूंचे कान भरणे सुरु होतेच म्हणजे निरगुडकर राज्यसभेवर चालले आहेत, वाहिनीचा अधिक फायदा त्यांना वैयक्तितक होतो आहे, वगैरे वगैरे...

कठोर राजकारणी आणि व्यापारी म्हणजे त्यात सारेच आले उद्योगपती वगैरे, यांना अमुक एखाद्याला दूर करतांना अजिबात मानसिक धक्का बसलेला नसतो, शरद पवार तर या प्रकारात एकदम माहीर आहेत म्हणजे अमुक एखाद्यालाजेव्हा असे वाटत असते कि पवार केवळ आपले आहेत, ते आपल्याला कधीही दूर करणार नाहीत, तो त्याचा केवळ एक भ्रम असतो, पवार केव्हा एखाद्याचा ' दत्ता मेघे ' करून नजीकच्या काळात अधिक अधिक फायदेशीर ठरु शकतील हे गणित नजरेसमोर आणून मेघेंच्याजागी  प्रफुल्ल पटेल सारख्या अधिक फायदेमंद माणसाला बिलगून चिपकून मिठीत घेऊन पप्पी देऊन मोकळे होतील, सांगणे कठीण असते. इकडे दत्ता मेघे कितीही मोठ्यांदा म्हणालेत, पप्पी दे पप्पी दे पप्पी दे दत्त्ताला, त्यावेळी उपयोग शून्य असतो, अशी माणसे, नेते, उद्योगपती केव्हाच दुसऱ्याचे झालेले असतात, हे मी स्वतः बरे झाले करिअर च्या अगदी सुरुवातीला सुरेशदादा जैन किंवा शरद पवारांसारख्या मुरब्बी नेत्यांच्या संपर्कातून शिकलो आहे, त्यातून मग आपणच ठरवायचे असते, अमुक एखाद्याच्या खूप जवळ जायचे नसते म्हणजे वाईट वाटत नाही, मानसिक धक्का बसत नाही...

झी वाहिनीने डॉ. उदय निरगुडकर यांना भलेही नंतरच्या काळात अधिक प्रतिष्ठा प्रसिद्धी मिळवून दिली असेल पण त्याआधी डबघाईला आलेल्या आणि दर्जा या याबाबतीत मागे असलेल्या झी वाहिनीला प्रथम क्रमांकावर आणले ते निरगुडकर यांच्या अथक प्रयत्नातून कष्टातून, जबळपास या राज्यातले १७५ तालुक्के त्यांनी पायाखाली घातले आणि त्या त्या ठिकाणी वैयक्तिक फिरून त्यांनी झी चे जनमाणसातले स्थान अधिक घट्ट केले. ते विविध प्रयोगातून झी वाहिनीचा दर्जा लोकमान्य करायचे, यात शंका घेण्याचे कारण नाही कारण ते तुम्ही आम्ही सर्वांनी बघितले आहे. एक दर्शक म्हणून झी वाहिनीचे यापुढे जे आयबीएन लोकमत होणे अपरिहार्य वाटते, नेमके वाईट त्याचेच वाटते. समजा कुवळेकर निरगुडकरांच्या पुढे जाण्यात यशस्वी ठरलेच तर नक्की हत्तीवरून फॉयल यांनी साखर वाटावी आणि ते व्हावे कारण झी वाहिनी लोकांना भावून गेले होती, तिचे मातेरे होऊ नये...

असे अजिबात घडलेले नाही कि डॉ. उदय निरगुडकर यांनी भाजपाच्या विरोधात अमुक एखादया ठिकाणी बाजू  घेतली म्हणून त्यांची हकालपट्टी झाली, असे अजिबात अजिबात नाही. निरगुडकर यांना तेथे ते असेपर्यंत स्वातंत्र्य होते आणि मिळालेल्या स्वातंत्र्याचा डॉ उदय यांना स्वतःला आणि झी वहिनीला देखील प्रचंड प्रचंड फायदा झाला, डॉ उदय आणि झी वाहिनी, सुभाष गोयल त्यातून सामाजिक स्तरावर खूप खूप मोठे झाले, वरून झी वाहिनीची विस्कटलेली आर्थिक घडी डॉ. उदय निरगुडकरांनी व्यवस्थित बसवूनदिली ती त्यांना तेथे दिलेल्या स्वातंत्र्यामुळेच, उदय कितीही चतुर आणि बुद्धिमान असलेत तरी आम्ही मराठी हमेशा भावनेच्या आहारी जात असतो तेच त्यांचे झाले झी वाहिनी म्हणजे नावारूपाला आणलेले माझे आणि गोयल यांचे गोंडस बाळ, असे फक्त निरगुडकरांना वाटत होते, पण डॉ. उदय यांचे गहिवरून काम करणे बघून सुभाष गोयल मात्र गालातल्या गालात हसत होते, भावनिक होणे असणे अशांच्या रक्तातच नसते, उदय मनोमन नक्कीच कोलमडून पडले नाहीत नसावेत पण डिस्टरब झाले असावेत यात शंका नाही...

मराठी माणसाचा तो स्वभाव आहे जो व्यापारी वृत्तीच्या मंडळींचा नसतो, म्हणजे हि माझीच वाहिनी आहे असे मनाशी सांगून डॉ निरगुडकरांनी मोठी प्रसिद्धी मिळवून घेत असतांना तिकडे डॉ. सुभाष गोयल यांचे करिअर मार्गदर्शनाचे पाठ, मराठी दर्शकांना बोअरिंग वाटल्याने त्यांनी गोयल यांच्या त्या तद्दन कंटाळवाण्या झी वाहिनीअवरुन भारतभर दाखविल्या जाणाऱ्या कार्यक्रमाकडे पाठ केली म्हणजे असे या राज्यात एकही घर नव्हते कि सुभाष गोयल यांचे झी वाहिनीवर थोबाड दिसले रे दिसले कि त्यांनी चॅनेल बदलले नाही नेमके त्याचवेळी निरगुडकर यांचे झी वाहिनीवरील विविध कार्यक्रमातून होणारे दर्शन दर्शकांना हवेहवेसे वाटत असल्याने, स्वाभाविकपणे सुभाष गोयल यांच्या तळपायाची आग मस्तकात गेली वरून त्यांचे निरगुडकर यांच्या विषयीअनेकांनी  कान भरणे सुरु केले होते कि, उदय त्यांना मिळालेल्या लोकप्रियतेचा फायदा वाहिनीसाठी नव्हे तर स्वतःसाठी आणि स्वतःच्या उभ्या केलेल्या कंपनी साठी करवून घेताहेत, हे खरे असावे वाटत नाही म्हणजे, झी वाहिनीचा उपयोग उदय निरगुडकर यांनी स्वतःसाठी कधी करून घेतला असेल, खोटे असावे ते. हे अगदी खरे आहे कि झी वाहिनीच्या मालकापेक्षा जगभरातल्या मराठींमध्ये मोठे झाले, होत होते ते डॉ निरगुडकर, पण वेस्टेड इंटरेस्ट न ठेवणारे ते होते ते 

पाकिटे स्वीकारणारे नव्हते, नाहीत, अतिशय वरचे विचार डोक्यात ठेवून डॉ. निरगुडकर यांची वाटचाल असते. वाटचाल होती, एक मात्र याक्षणी नक्की सांगता येणार कि झी वाहिनीच्या लोकप्रियतेचा उपयोग करून, निरगुडकर यांनी उद्योगाचे एखादे जाळे विणून घेतलेले आहे किंवा नाही. समजा अमुक एखादा उद्योग चुकून उभाही केला असेल तर त्यांनी जे केले, बरे झाले, म्हणता येईल,कारण अचानक, कृपया आपण आता याक्षणी बाहेर पडावे, निरोप आल्यानंतर अमुक एखाद्या सेलिब्रिटींचे केवढे नुकसान होते, निखिल वागळे हे उदाहरण आपल्यासमोर नुकतेच घडून गेलेले आहे त्यामुळे निरगुडकर यांचा आर्थिक दृष्ट्या जर ' निखिल ' झालेला नसेल तर जगभरात फिरून विविध क्षेत्रातून आलेल्या अनुभवाचा फायदा निरगुडकरांना झाला असे फारतर म्हणता येईल. पण अन्य कोणत्याही विषयांवर बोलणे काहीही उपयोगाचे नाही, जे वागळे यांचे झाले तेच निरगुडकर यांचे झाले, गाढवाच्या मागे किंवा मालकाच्या पुढे जाण्याचा प्रयत्न केला कि जे होते तेच या दोघांचेही झाले आणि तेच सर्वांचे होते, याला अपवाद लोकसत्ता सारखे फार कमी माध्यमे, आमच्याकडचे संपादक किती मोठे झाले किंवा होतील याचा कधीही लोकसत्ताच्या मालकांनी विचार केला नसावा म्हणून तेथे कुबेर असोत कि गडकरी किंवा गोखले असोत कि केतकर, हे सारे मोठे होण्यात, लोकसत्ता दैनिकाचा मोठा वाट होता, ते लोकमत किंवा अन्य माध्यमांच्या बाबतीत घडणे शक्य नाही म्हणून मी यदु जोशी असोत कि अतुल कुलकर्णी, मोठ्या प्रेमातून त्यांना हेच अगदी जाहीर सांगत आलोय कि स्वतःचा ' मधुकर भावे ' करवून घेऊ नका, स्वतःला बैलगाडी खालचे कुत्रे समजू नका. आणखी एक येथे नमूद करावेसे वाटले ते असे कि बघा निखिल वागळे यांना जेव्हा आयबीएन लोकमत मधून काढून टाकले त्यांनी खूप थयथयाट केला आणि तुमच्यामुळे मी मोठा नाही तर माझ्यामुळे तुम्ही मोठे झालात हे सिद्ध करण्यासाठी पुढे वागळे यांनी इतरत्र वाहिनींवर जे प्रयोग करून बघितलेत ते सारे फोल ठरले कारण वागळे हे देखील त्या वाहिनी मुळेमोठे झाले होते नेमके उलटे निरगुडकर यांचे त्यांना बाजूला केल्यानंतर ना त्यांनी समाजवादी थयथयाट केला ना हिंदुत्ववादी खणखणाट, ते पक्के व्यवसायिक वागले. जणू काही घडलेच नाही या थाटात म्हणे निरगुडकर पुढल्या तयारीला लागलेले आहेत. आम्हा दोघांचा म्हणजे निरगुडकर आणि माझा कॉमन मित्र म्हणाला तेच खरे आहे, सुभाष गोयल यांनी नक्की उदय निरगुडकर यांना संधी दिली, जगप्रसिद्ध सहज होऊ शकणार्या या क्षेत्रात त्यांनी निरगुडकरांना आणले पण निरगुडकरांनीही त्यांची परतफेड केली, झी ला प्रथम क्रमांकाचे स्थान निरगुडकरांनीच मिळवून दिले...

पत्रकार हेमंत जोशी. 

भानुशाली कि भानामती : HEMANT JOSHI

भानुशाली कि भानामती

३७-३८ वर्षांच्या प्रदीर्घ पत्रकारितेच्या क्षेत्रात असे कधीही झाले नाही कि अमुक एखाद्यवा विषयावर व्यक्तीवर लिहिण्यासाठी मला तब्बल सहा महिने पूर्व तयारी करावी लागली, म्हणजे पत्रकार अरविंद भानुशाली व्यक्तिमत्व नेमके कसे हे लिहिण्यासाठी मी खरोखरी सहा महिने घेतले, सखोल माहिती घेतली, त्यांच्या सभोवतालचे कडबोळे, भानुशाली यांची काम करण्याची पद्धत त्यांचे व्यवसाय त्यांचे वागणे,बोलणे, त्यांच्या व्यवसायातले, व्यवहारातले प्लस मायनस पॉईंट्स, त्यांची असलेली उठबैस, त्यांनी नादी लावलेले काही समव्यवसायिक, भानूशालीशी संपर्कात राहून आपलेही उखळ पांढरे करवून घेणारा आमच्यातलेच एक बुजुर्ग, असे कितीतरी व्यापक मुद्दे मला तपासायचे होते आणि तेही कोणाला न कळू देता, म्हणून पहिल्यांदा असे झाले, हा व्यक्ती विषय अभ्यासताना मी त्याची कमालीची गुप्तताराखली वाच्यता केली नाही, भानुशाली कुटुंबाच्या बोगस मजूर संस्था हा तर फार नाजूक विषय होता पण त्यावर माहिती घेतांना सहकार आणि सार्वजनिक बांधकाम खात्यातील कर्मचाऱ्यांनी अधिकाऱ्यांनी अभियंत्यांनी आणि ठाणे मुंबईतील अनेक कंत्राटदारांनी, न्बशक्ती मध्ये काम केलेल्यांनी जे सहकार्य केले ते न विसरता येणारे विशेषतः सार्वजनिक बांधकाम खात्यात दरारा निर्माण करण्यासाठी ज्या पद्धतीने एका सुरेख लिखाण करणाऱ्या वार्ताहाराचा वेळोवेळी ज्या पद्धतीने वापर केल्या गेला ते सांगतांना एका उच्च पदस्थ अभियंत्याने डोळ्यातील अश्रूंना वाट मोकळी करून दिली, त्यातून आता बांधकाम खात्यातून कोणाला कसे हप्ते दिले जातात, हेही मला आकडेवारीसह सांगण्यात आले...

सार्वजनिक बांधकाम खात्यात रमेश आगवणे हे अतिशय धाडसी, बेधडक, साहसी, बुद्धिमान अधीक्षक अभियंते आहेत विशेष म्हणजे त्यांचे एकुलते एक चिरंजीव रोहन, वयाच्या केवळ २५-२६ व्य वर्षी आयआयटी पवईचे पदवीधर आहेत, आयआयएम अहमदाबाद चे एमबीए आहेत, ते आयपीएस आहेत आणि आयएएस देखील आहेत, संपूर्ण भारतातले हे एकमेव उदाहरण आहे. रोहन आगवणे यांचे वर्णन वंडर बॉय असेच करावे लागेल...

त्यांचे उदाहरण मात्र येथे मी नावानिशी छापण्याचे धाडस करतोय कारण आगवणे कुठेही घाबरणारे नाहीत. आगवणे २०१० च्या सुमारास ठाणे सार्वजनिक बांधकाम खात्यात कार्यकारी अभियंता होते. त्यांच्या अंतर्गत शहापूर देखील येत होते. एकदा कुठल्याशा कार्यक्रमानिमित्ते शहापूर परिसरात त्यावेळेचे विधान सभा सभापती दिलीप वळसे पाटील येणार होते, त्यांना यायला थोडा उशीर झाला, पण चार चौघात भानुशाली यांनी त्यांच्या नेहमीच्या पद्धतीने वळसे पाटलांचा समाचार घेतला, ते बघून आगवणेयांच्या तळपायाची आग मस्तकात गेली कारण वळसे पाटील आणि रमेश आगवणे आसपासच्या गावात राहणारे असल्याने आगवणे यांना वळसे पाटलांच्या प्रेमापोटी भानुशाली यांचे उध्दट उर्मट बोलणे रुचले नव्हते, मात्र त्यावेळी शांत बसणे एवढेच काय त्यांच्या हातात होते. पुढे एकदा भानुशाली यांनी त्यांच्या मालकीच्या शाळेलगत असलेल्या एका अनधिकृत बांधकामाची तक्रार थेट छगन भुजबळ यांच्या कडे केली, भानुशाली शक्तिशाली ते, भुजबळ यांनी आगवणे यांना बोलावून सांगितले, ते अनधिकृत बांधकाम तोडून टाका. आगवणे तेथे पोहोचल्यानंतर त्यांच्या लक्षात आले कि अनधिकृत बांधकाम तर भानुशाली यांच्या शाळेचे देखील आहे, म्हणून त्यांनी दोन्ही बांधकाम पडायला जेव्हा घेतले, भानुशाली यांनी आकांडतांडव केले पण माघारी फिरतील ते आगवणे कसले, त्यांनी चालवला कि हातोडा, नंतर आगवणे यांच्या बदलीसाठी अनेक प्रयत्न झाले, तेव्हा भुजबळ आणि आगवणे एकमेकांकडे बघून फक्त गालातल्या गालात हसायचे. हे असेच उदाहरण मला एकदा आर आर पाटलांनी दिले होते. ते म्हणाले, एक बुजुर्ग पत्रकार म्हणून मी भानूशालीचे अनेक कामे करून दिलीत, 

त्यांनी त्यातली काही धक्कादायक कामेही मला सांगितली होती. पुढे ते म्हणाले, पण हे महाशय, मी कुठे बसलोय, कोणाशी बोलतोय, काहीही न बघता आत यायचे आणि मोठ्याने बडबडत बरळत जणू मी त्यांना घाबरतो, पद्धतीने वागून मोकळे व्हायचे. एकदा मी अत्यंत महत्वाचे हिअरिंग घेत होतो, आणि भानुशाली घुसले कि आत नेहमीच्या पद्धतीने आरडाओरड करीत, मग मात्र माझी सटकली, मी देखील त्यांना मोठ्यांदा म्हणालो, आप्पा, मला माहित आहे कि तुम्ही या राज्याचे २८९ वे आमदार आहेत पण याक्षणी यु प्लिज गो आऊट ( थोडक्यात गेट आऊट ), त्यानंतर मात्र भानुशाली माझ्याकडे दबकून यायचे....अर्थात हे फार शेवटी शेवटी घडले, आबा त्यानंतर लवकरच देवाघरी गेले.

आबांचा विषय निघाला म्हणून मंत्रालयातील गृह बिभागाला, सामान्य प्रशासन विभागाला माझे विचारणे आहे कि अरविंद भानुशाली या पत्रकाराची एकमेव पिटुकल्या वृत्तपत्राच्या वार्ताहराची, मंत्रालय प्रतिनिधींची कार थेट मंत्रालयाच्या आत, परिसरात का, कशी सोडल्या जाते, मोटार कार्स आमच्यातल्याही कित्येकांकडे आहे, मग आम्हाला परवानगी का दिल्या गेलेली नाही, विषय अतिशय गंभीर आहे, निराकरण झाले नाही तर मला माहितीचा अधिकार वापरून प्रसंगी न्यायालयातही जावे लागेल. विशेष म्हणजे माझ्यासारखे कितीतरी सिनियर पत्रकार येथे येतात, अरविंद १९९५ नंतर येथे यायला लागले, तेही सामान्य वृत्तपत्र प्रतिनिधी म्हणून, मग कोणी केले हे पाप त्यांची कार थेट आत घेण्याचे, कृपया नेमके उत्तर अपेक्षित आहे. आता माझे अरविंद भानुशाली यांना एकच सांगणे आहे कि त्यांनी सन्मानाने निवृत्त व्हावे किंबहुना हे असे दहशत निर्माण करून स्वतःचे आणि आपल्या काही फॅटरांचे उखळ पांढरे करून घेणे सोडून द्यावे. विशेषतः भानुशाली यांच्या सभोवताली असलेले, चुकून बसलेले काही तरुण वार्ताहर माझे अतिशय लाडके आहेत, त्यांची लेखणी अप्रतिम आहे म्हणून, त्यांनी देखील सावध व्हावे. अरविंद यांनी खुषाल आपले सार्वजनिक वाढदिवस साजरे करावेत पण स्वतःच्या खिशातून, त्यांनी अनिता सारखे आणखी दिवाळी अंक काढावेत पण जाहिराती घेतांना, वसुली पद्धतीने त्या नसाव्यात, माणसे माझ्याकडे विविध पुरावे देऊन मोकळे झाले आहेत. ठाणे, ठाणे जिल्हा, मुंबईतील शासकीय कार्यालये, विशेषतः मंत्रालय किंवा मंत्रालयातले कित्येक वार्ताहर ज्यांनी विविध अंगांनी भानुशाली अभ्यासले होते, ते सारे माझ्याकडे अनेक कारनामे देऊन मोकळे झाले आहेत, विशेषतः मुंबई तरुण भारत मधून भानुशाली यांच्या बाबतीत सांगितल्या गेलेला किस्सा भानुशाली यांचे नेमके वर्तन, तंतोतंत सांगून गेला. गरज पडलीच तर नक्की तो किस्सा लिहून मोकळा होईल.  माझी खात्री झाली आहे कि पत्रकार भानुशाली हि व्यक्ती नसून ती प्रवृत्ती आहे, आणखी माहिती आल्यानंतर कदाचित मी ती विकृती आहे, असेही लिहितांना मागे पुढे बघणार नाही, मला हे भानुशाली हे वादग्रस्त व्यक्तिमत्व यापुढे फ़ारशी रंगविण्याची इच्छा नाही जर त्यांनी आपली पत्रकारिता करण्याची पद्धत बदलली तरच, अन्यथा हा लढा माझ्या शेवटच्या श्वासापर्यंत नक्की सुरु असेल, कदाचित त्यात आणखी काही लटकतील, तेव्हा माझा नाईलाज असेल...

आज मात्र हे नक्की आहे कि भानुशाली यांनी मी म्हणजे दादा, पद्धतीने वागून, पत्रकारांमध्येही गुंडांच्या जशा टोळ्या असतात, तसे बदल घडवून आणू नयेत. थोडेसे आमच्यातल्या सामान्य मंडळींच्या अंगावर भिरकवायचे, स्वतः मग घबाड मिळवायचे किंवा एखाद्याने ऐकले नाही तर त्याच्यावर बहिष्कार टाकण्याचे नको तसे प्रयत्न करायचे, हे योग्य नाही, मग आपल्यातही उदय तानपाठक असतात, जे तुम्हाला सांगून मोकळे होतात कि माझ्या नादी लागलास तर भर चौकात तुला फटके मारून मोकळा होईल...

श्रीमान अरविंद भानुशाली तुमचे हे असे पत्रकारितेचा आव आणून त्यामागे खोट्या उद्योगाचे, भिक्कार कंत्राटदाराचे जाळे उभे केले आहे, ते टिकू द्या, असली भयावह दादागिरी बंद करा. मला हा वाद वाढवायचा नाही पण तुमचे वागणे मागचे पुढे सुरु राहिले तर मात्र मी स्वस्थ बसणे शक्य नाही. या लेखानिमित्ते माझे आवाहन आहे, अरविंद जेथे जेथे दुकानदारी करायला येतात, त्या सर्वांनी निर्भय व्हावे आणि अरविंद यांच्या कमाईच्या स्रोताला विरोध करावा, आमच्यातले अनेक निर्भय लढवय्ये पत्रकार नक्की तुमच्या पाठीशी आहेत, अरविंद हे कोणतेही जगमान्य लोकप्रतिनिधी नाहीत किंवा कोणत्याही प्रभावी वृत्तपत्राचे प्रतिनिधी नाहीत कि जेथून तुम्ही केलेला विरोध अंगलट येऊ शकतो...काळजी करू नका, अरविंद जेवढ्या मोठ्या, चढ्या आवाजात बोलतील दुप्पट मोठ्या आवाजात तुम्हीही उत्तर द्या, बघा मग ते कसे ढुंगणाला पाय लावून पळ काढतात ते...

ठाण्यातील आयकर खात्यातले देखील मला भानुशाली यांच्या विषयी काही मुद्द्यांवर माहिती देतांना मागे पुढे बघत होते. केवढी हि दहशत. मुंबईत मात्र तसे घडले नाही, त्यांना अरविंद भानुशाली हे नाव माहित नसल्याने ते बिनधास्त बोलत होते, काही माहिती तेथे आणि सहकार विभागातही माहिती घेणे मला आवश्यक वाटत होते, सहकार खात्यातील एक अधिकारी तर म्हणाले, साहेब, या माणसाच्या मनोवृत्तीचा मी अनेक वर्षांपासून अभ्यास करतोय, हे महाशय त्या त्या वेळी असलेल्या सार्वजनिक बांधकाम खात्याच्या आणि सहकार खात्याच्या मंत्र्यांशी मधुर संबंध ठेवून असतात त्यामुळे भानुशाली नको ते फायदे करवून घेतात किंवा अमुक एखाद्या तक्रारीतून सहीसलामत बाहेर पडतात. चंद्रकांत पाटील आणि सुभाष देशमुख यांनी कृपया आधीच्या वाक्याची नोंद घ्यावी...

विशेषतः मंत्रालयातील मंत्री राज्यमंत्री प्रशासकीय अधिकारी मंत्री आस्थापनेतील कर्मचारी, मंत्रालयीन अन्य अधिकारी या साऱ्यांनाच आवाहन बिनंती करतो कृपया आपण अतिशय निर्भय मनाने आमच्यातील वाईट गुंड दलाली करणाऱ्या प्रवृत्तीला अजिबात घाबरू नये, त्यांनी आणलेल्या मलाईच्या कामांना धुडकावून लावावे, आपण संघटित होऊन आमच्यातील नीच प्रवृत्तींविरोधात लढा देऊ, भलेही असा लढा देतांना एखाद्या दुसऱ्याचे नुकसान झाले तरी...

जाऊ द्या, हा विषय येथे तूर्त थांबवतो आणि भानुशाली यांना हात जोडून बिनंती करतो, तुम्ही माझे शत्रू नव्हेत, पण चांगले वागा. लढा पत्रकारांनी समाजाच्या भल्यासाठी द्यायचा असतो, स्वकल्याणासाठी नव्हे...शेवटी आणखी एक महत्वाचे सांगतो, अनेक खतरनाक विषय लिहून काढतांना मी कधीही अस्वस्थ झालो नाही पण जे काय अरविंद मला कळले, ते बघून यादिवसात मी अतिशय अस्वस्थ आहे. अमुक एखादा लहान वृत्तपत्राचा प्रतिनिधी कोणत्या टोकाला जाऊन नसले ते उद्योग करुन मोकळा होतो, न उलगडणारे हे कोडे आहे. आशा करतो, जे झाले ते झाले पण यापुढे तरी अरविंद भानुशाली वेगळे दिसतील, अपेक्षा करून तूर्त आजच्यापुरते हे लिखाण येथे संपवतो, पुढल्या भागात वेगळे काहीतरी, खळबळजनकही...

 पत्रकार हेमंत जोशी  

OFF THE RECORD review on some of headlines...

OFF THE RECORD review on some of headlines...

1. Minister Prakash Mehta's den 

Yesterday for some work was at Chembur...So happened to be near Vidyavihar station and meet my khabri..Was surprised to know that the entire family of Prakash Mehta his cousins & extended family all live in the Neelkanth Kingdom which is like a complex having 3 to 4 buildings...Allegedly Mehta has kept 7 flats for himself here...Now there is also a Neelkanth Business Park which a huge commercial building having at least some 300 to 500 offices...Khabri tells me Prakash Mehta made his fortune from here...Allegedly again, He is 0.25 paisa partner in this huge project & whenever any BMC people come to take any action on complains, as there are some million things unauthorised, Mehta charges money even from his own partner to resolve the same...Pucca Gujrati...They take interest even from their own father, if ever they lend money...anyway a small example of the unauthorised thing, in the business park,  2nd floor in the building MCGM has passed this place as a canteen....But the entire second floor is being made into a huge Banquet Hall...which is bloody ILLEGAL...Jai Ho Mehta saab!

2. Bypoll is a litmus test for Narayan Rane

Every paper today in its headlines & its political editors & observers have all come to a conclusion that Narayan Rane might have a difficult time to get re-elected at the Legislative Council to be held in the second week of December--they all say that ShivsSena will adopt every strategy to defeat Rane even if it means to come together with the Congress & NCP. But here's the fun part. Never trust a Sharad Pawar. What he talks & what he practically does is totally opposite. The whole world will vouch for this statement. Very unpredictable. Sharad Pawar made a mockery of Uddhav Thackrey when he gave out details of his "secret meeting" with Uddhav Thackrey and Sanjay Pawar (oops Raut) at the former's residence (on Oct 30th) to the media. The very next day an agitated Uddhav came heavily on Pawar in his  editorial at Samna. But off the record, Sharad Pawar did this to keep his sheets clean in front of CM Fadnavis, as he knows Fadnavis is keeping a close eye on the movement of every NCP person (important one's...please don't count Praful Patel in that list) ....Yes,  to maintain cordial relations with the CM right now is topmost agenda of Pawar to prevent 50% of his people going to jail...For his now Uddhav can take a backseat...Hence the dirty secret of the meeting was out. So please take in writing that the NCP will do what the BJP's CM will finalise. As for Rane, they always say a faction of the BJP don't want him in the BJP...For the record, the faction includes the CM too, it is said behind closed doors....if CM wants anything, he gets it...

3. Minister Chandrakant Patil offered by Rs 5 crore to Sena MLA to join BJP 

Is he the same rowdy Harshvardhan Jadhav who has been to jail for one year for assaulting a policeman in 2011? He saying this about Chandrakant dada Patil is like a joke that happened yesterday...Lokmat newspaper gave away "the most stylish award" to Pankaja Munde...Pankaja & stylish..just enter the room she is in...each one of you will understand that taunt of mine...200% she needs a good stylist & a good gym to work out...How & why Lokmat gives away these awards is not new to us...Anyway, matter is Harshvardhan & Chandrakant Patil...friends I'm not a fan of any BJP Minister like other Nagpurian journalists are...But I believe in facts..I challenge anyone who thinks Chandrakant Patil must have given this offer...Boss you need to know the person...Very clean image & conduct..Tell me in your entire lifespan which of political person you know has visited his peon, driver, his domestic help along with his wife on the Diwali Night? None of that I have heard in last 40 years...Boss, even if his staff (be it PS, OSD's) want money for official work Rs. 15,000 is kept in a cupboard, and anyone who uses it has to write a small note in that same corner to mention the purpose...Had Harshvardhan said this about his bogus & corrupt father-in-law Raosaheb Danve, it wouldn't have come as a surprise..And yes yes, before I conclude this piece, everyone from the biggest information network to the intelligence are of the view a lot of corruption is happening in Chandrakant DaDa's department...Yes it is true...Believe me it is not the Minister himself or his staff...it is one OFFICER along with his clerk and his peon who are the culprits..On the name of dada, this office manages to mint crores from the PWD to Revenue officials...

Vikrant Hemant Joshi 

आमच्यातले अर्धवट : पत्रकार हेमंत जोशी

आमच्यातले अर्धवट : पत्रकार हेमंत जोशी 

अरविंद भानुशाली आमच्यातलेच एक आहेत म्हणजे तेही नवशक्ती दैनिकाचे वार्ताहर आहेत, दैनिक नवशक्ती ला यांची गरज आहे म्हणजे जेमतेम शेकड्यात छापल्या जाणार्या नवशक्तीच्या मालकाला शासना कडून नरिमन पॉईंट परिसरात मिळालेला भूखंड टिकवून ठेवायचा आहे म्हणून त्यांना मंत्रालयात पडीक असणाऱ्या त्यांच्या या प्रतिनिधींची अडल्या पडल्या गरज आहे आणि कोणाच्या तरी नावाने कुंकू लावावे तसे या छटाकभर दैनिकाचे भानुशाली मंत्रालय प्रतिनिधी आहेत, या छटाकभर वृत्तपत्राच्या प्रतिनिधीला मंत्री अधिकारी प्रशासकीय अधिकारी वचकून दचकून घाबरून का असतात हे मला न उलगडलेले कोडे आहे... एक तत्व जे मी नेहमी उराशी बाळगले ते असे कि आपण, आपली पत्रकारिता अन्याय अत्याचार भ्रष्टाचार करणाऱ्यांविरुद्ध करायची आहे, लेखणीतून दहशत निर्माण करायची मग त्या दहशतीचे गैरफ़ायदे व्यक्तिगत कामांसाठी करवून घ्यायचे, असे करायचे नाही हे मी पत्रकारिता १९८० मधये सुरु केली होती तेव्हा ठरविले होते, आजही त्या तत्वांना जागून आहे, चिपकून आहे. पत्रकारितेशी संबंधित व्यवसाय किंवा बांधकाम खात्यासारख्या एखाद्या मलईदार विभागात कंत्राटदारी करायची वरून आम्ही कसे लढवय्ये नामवंत पत्रकार असे मुखवटे घालून फिरायचे, मी ते केले नाही, पत्रकार असलेल्या पोटच्या पोरासही करू देणार नाही....

अरविंद भानुशाली नेमके कसे मला लिहायचे नव्हते पण ती वेळ आता आली आहे. एक दिवस एक अधिकारी डोळ्यात पाणी आणून म्हणाले, आम्हाला भानुशाली यांनी सांगितलेले अमुक एक काम कायद्याची अडचण असल्याने करणे अशक्य आहे पण काम भानुशाली यांचे आहे, ते करणे भाग असते, आहे. मग मी त्यांचे ब्रेन वॉश केले, त्यांना म्हणालो ज्यांनी आपले मॉरल विकलेले असते अशा पत्रकारांनाही अजिबात घाबरायचे नसते, तुम्ही विरोध करा, त्यांनी कंपल्शन केलेच तर मला आवाज द्या, मी धावत येईन, त्यांना नकार द्या, अजिबात चिंता करण्याचे कारण नाही... हे असे पत्रकार उठसुठ कोणत्याही मंत्र्याला, नेत्याला, अधिकाऱ्याला एकेरी नावाने उल्लेख करतात म्हणजे ते आमच्यातले दादा आहेत अजिबात समजण्याचे कारण नाही, तसेही मला अरविंद भानुशाली नेमके कसे अनेक पुरावे मांडून सांगायचे आहेत पण सेवानिवृत्तीला आलेल्या थेरड्याला कशाला दुखवायचे म्हणून मी अरविंद भानुशाली विषय बाजूला ठेवत आलो होतो, तशी गरज भासलीच तर काही अंक नक्की त्यांच्यावर काढून मोकळा होईल, तुम्ही मात्र मोकळा श्वास घ्या, अजिबात अशांना घाबरण्याचे कारण नाही, मी तुमच्या पाठीशी आहे. तसेही माझे या लेखा निमित्ताने अरविंद जेथे जेथे तोंड घालतात, त्या सर्वांना सांगणे आहे, घाबरायचे असेल तर देशभक्त पत्रकारांना घाबरायला हवे, हे असे अरविंद कचऱ्यासारखे उचलून बाहेर टाकायचे असतात, त्यांचे लाड खपवून घेणे, मोठ्यांदा येऊन बोलणे, काहीही खपवून घेणे आवश्यक नाही, त्यांनी आणलेले काम समाजाशी संबंधित असेल तर सहकार्य करण्यास हरकत नाही अन्यथा कमाईचे काम आणले कि थेट अशा पत्रकारांना वाटेला लावावे आणि चंद्रकांत पाटलांसारख्या बुजुर्ग मंत्र्यांनी अशा तद्दन फाल्तुक पत्रकारांना अजिबात डोक्यावर बसवून घ्यायचे नसते, नको त्या कमाईच्या कामांसाठी जर कायम दलाली करणारे वार्ताहर तुमच्यावर दबाव आणत असतील तर तुमच्यासाठी लढण्याची माझी तयारी आहे, नेमकी माहिती देऊन तुम्ही मोकळे व्हावे...

अलीकडे मी चंद्रकांत पाटलांच्या बंगल्यात बसलेलो होतो, काही गंभीर विषय त्यांच्याशी बोलायचे होते, पत्रकार अरविंद भानुशाली देखील तेथे नेहमीचे टोळके घेऊन बसले होते. तेवढ्यात एक तरुण आमदार आम्हा पत्रकारांच्या संदर्भात काहीतरी अपशब्द बोलले, माझी सटकली, मी त्या आमदाराला आडवे तिडवे घेतले, अरविंद मात्र काहीतरी पांचट विषय काढून हसत होते, अर्थात त्या आमदाराच्या चूक लक्षात आली, त्यांनी लगेच तेथल्या तेथे माफी मागितली, हा प्रकार संपल्यानंतर मग मात्र मी अरविंद वर घसरलो, म्हटले, आमदार आपली आई बहीण घेत असतांना तुम्ही हसत होते, निर्लज्ज कुठले, मग अरविंद बाहेर पडले. चंद्रकांत पाटील त्यांचे सचिव श्रीनिवास जाधव आमदार संजय कुटे म्हणजे तेथे जमलेले मला म्हणाले, हेमंत जोशी, कमाल केलीत, आम्ही याला पार वचकून असतो, मी हसून म्हणालो, आता यापुढे निर्भय व्हा, दलालांना घाबरायचे नसते...

दिवाळी निमित्ते भाजपा प्रदेशाध्यक्ष रावसाहेब दानवे यांनी पत्रकारांसाठी जेवण ठेवले होते, मला त्यांच्या कार्यालयातून साध्या टेलिफोन ऑपरेटरचा फोन आला, तुम्हाला संध्याकाळी जेवायला यायचे आहे, मी चिडलो, म्हणालो, तुझ्या प्रदेशाध्यक्षाला कशी ग लाज नाही, माझ्यासारख्या बुजुर्ग पत्रकारांनाही ते तुमच्यामार्फत निमंत्रणे पाठवतात, चूक आमची आहे, आम्ही स्वस्त झालो आहोत म्हणून या नेत्यांची हि अशी आम्हाला भिकाऱ्यासारखे जेवायला बोलवायची हिम्मत होते, संघटनेची कामे कमी आणि व्यक्तिगत कामांवर अधिक भर देणार्या या अशा नेत्यांना वास्तविक हे असे वागणे शोभत नाही पण चूक नक्की आमची आहे, आमच्यातल्या मंडळींची आहे, आम्हीच आमच्या हाताने मान सन्मान घालवून बसतो, तीच वस्तुस्थिती आहे....अर्थात काही आंबे सडके असणे म्हणजे सारेच वार्ताहर किंवा पत्रकार तसेच, अजिबात असे नाही, माझ्यासंगे फेरफटका मारा, या राज्यातली अनेक मोठी प्रकरणे धसास लावणारे वार्ताहर कमाईची मोठी संधी असूनही, केवळ त्यांच्या वेतनावर किती छान जगतात, बघण्यासारखे असते. पत्रकारांनी अगदीच सोवळे असावे माझे तसे सांगणे नाही पण फुकाची दहशत चार टाळकी घेऊन निर्माण करायची वरून आम्ही कसे गल्लीतले अरुण शौरी सांगत सुटायचे, कोणीही हे असले फाल्तुक वार्ताहर पत्रकार डोक्यावर बसवून घेऊ नये, माझी हात जोडून विनंती आहे...

एका प्रसिद्ध दैनिकातला तो नामवंत वार्ताहर माझा अतिशय चांगला मित्र आहे. एक दिवस सकाळी सकाळी त्याचा दोन आला, म्हणाला, अजित पवारांचा वाढदिवस होता म्हणून अमुक एका नेत्याकडून मी आमच्या दैनिकाची मोठ्या रकमेची जाहिरात घेतली होती, दोन वर्षे उलटून गेली, तो नेता त्या जाहिरातीचे पैसे देत नाही, अलीकडे तर फोन देखील घेत नाही, मग मी त्या नेत्याला फोन लावला, तोही नेता माझा खूप वर्षे जुना मित्र. म्हणालो, त्या अमुक दैनिकाचे पैसे देऊन टाक रे. तो हसायला लागला, म्हणाला, स्वतःसाठी हे कधी केले नाही आणि जे दैनिक तुझ्या मृत्यूची चार ओळी बातमी छापणार नाही, त्या साठी तू हे करतोय, ठीक आहे, पाठवतो, आणि त्याने मुंबईत येताच दिलेला शब्द पाळला. ज्या वार्ताहराचे मी काम केले त्याच्या उपकाराचे माझ्यावर ओझे होते, थोडेसे फेडले, असे मनाला वाटले...

असे अनेकदा घडते, जे आमचे कर्तव्य असते म्हणजे आमच्या व्यवसायात असलेल्यांना मनापासून या कानाची त्या कानाला बातमी कळू न देता सहकार्य करण्याची सवय लावून घेणे, आवश्यक असते. अगदी अलीकडे चळवळीतल्या एका वार्ताहराचे मुख्यमंत्री कार्यालयात काम होते, काम सार्वजनिक होते तरीही त्या वार्ताहराला मुख्यमंत्री कार्यालयात काम घेऊन जाणे आवडणारे नव्हते, त्याने मग ते मला सांगितले, मुख्यमंत्री कार्यालयातल्या संबंधित अधिकाऱ्याने डोक्याला हात लावून घेतला, अहो, स्वतःच्या फाईल्स आणत चला कि, मी फक्त हसलो. मी फार सोवळा पत्रकार आहे, आमच्यातला संत तुकाराम म्हणजे भाऊ तोरसेकर आहे, अजिबात नाही, चान्स पे डान्स मी पण करतो मात्र केवळ तेच, असे होत नाही, असे करायचेही नसते, सहजगत्या सहज जे मिळते त्याचे नियोजन करायचे, पत्रकारितेशी संबंधित व्यवसाय उभा करायचा आणि पत्रकारितेचा उपयोग फक्त तो व्यवसाय वाढवून घेण्यासाठी करवून घ्यायचा, वरून मी म्हणजे दादा किंवा मोठा पत्रकार, असे वातावरण निर्माण करून लोकांना घाबरवून सोडायचे असे करणे योग्य नसते, असे जर कोणी आढळले तर माझे अशांवर तुटून पडणे ठरलेले असते...

पत्रकारितेतल्या भामट्यांविरुद्ध लढतांना माझे कितीही नुकसान झाले तरी चालेल पण जे लोकांना घाबरवून सोडतात आणि पत्रकारितेचा उपयोग वैयक्तिक कामे करवून घेण्यासाठी करतात, मग ते कोणीही असोत, शेवटच्या श्वासापर्यंत लढणे निदान मला तरी आवश्यक वाटते, चार चांगले पत्रकार जर सहकार्य करण्या पुढे आले तर आपले आयुष्य सार्थकी लागले असे म्हणता येईल अन्यथा एकला चालो रे पद्धतीने जगणे लढणे सुरूच आहे. अत्यंत अत्यंत महत्वाचे म्हणजे अरविंद भानुशाली हा विषय एवढा साधा सरळ आणि लहान नाही कि जो येथे मी संपवून मोकळा झालोय, बॉम्बस्फोट नक्की घडवून आणणार आहे...

पत्रकार हेमंत जोशी 

मंत्र्यांची समांतर यंत्रणा ३ : पत्रकार हेमंत जोशी

मंत्र्यांची समांतर यंत्रणा ३ : पत्रकार हेमंत जोशी 

अमुक एखाद्या वेश्येला एड्स आहे माहित असतांनाही कोणतेही साधन न वापरता तिला गर्भवती ठेवण्याचा प्रयत्न जर एखाद्याकडून होत असेल तर काय होईल, वेगळे सांगण्याची गरज नाही. जसे ज्यांच्या स्वतःच्या या राज्यात शिक्षण संस्था आहेत त्यांनाच शिक्षण खाते सोपविण्याचा तद्दन मूर्खपणा त्या त्या वेळेच्या मुख्यमंत्र्यांनी, पक्षश्रेष्ठींनी केला मग ते अमरीश पटेल असतील, पतंगराव कदम असतील किंवा अन्य, हेही त्याच प्रकारातले म्हणजे चोराच्या हाती तिजोरीच्या किल्ल्या, जो मित्र बाहेरख्याली आहे त्याला विविध स्त्रिया उपभोगायचा आहेत हे माहित असतांना देखील अनेकदा अनेक पुरुष घरातल्या एखाद्या तरुण सुंदर स्त्रीला प्रसंगी स्वतःच्या बायकोला देखील या अशा स्त्रीलंपट पुरुषांशी वागण्या बोलण्याची मोकळीक देतात, पुढे काय घडते हे सांगायला कोणत्याही भविष्यवाल्याची गरज नाही किंबहुना भय्यू महाराज, उपाध्येंसारख्या तमाम वादग्रस्त मंडळींभोवती आपल्या घरातल्या तरुण देखण्या टंच स्त्रियांना अशांच्या पायाशी पाठविणे म्हणजे हे त्या त्या घरातल्या पुरुषांचीच मानसिक विकृती आहे म्हणणे अधिक योग्य ठरेल. मला भय्यू महाराजांची तंतोतंत माहिती पुरविणारा खबऱ्या अलीकडेच सांगत होता, त्यांच्या नवोदित पत्नीचे आणि आईचे क्षणभर एकमेकींशी पटत नसल्याने आणखी काही महिने थांबा, या नवोदित पत्नीचं काही महिन्यानंतर, महाराज नेमके कसे सांगून मोकळ्या होतील...

वर दिलेली उदाहरणे याही मंत्रीमंडळाला तंतोतंत लागू पडतात म्हणजे आधीच्या मंत्र्यांनी जे केले तेच हेही करताहेत, पार मुख्यमंत्र्यांपासून तर थेट शेवटच्या राज्यमंत्रीपर्यंत बहुतेकांनी तिजोरीच्या किल्ल्या चोरांच्या हाती दिलेल्या आहेत थोडक्यात हेही मंत्रिमंडळ अशा मूर्ख पुरुषासारखे जो पुरुष एड्स झालेल्या बाईशी संभोग करून तिच्याकडून निरोगी अपत्याची अपेक्षा करतो आहे. फडणवीसांच्या मंत्रिमंडळातले एक सद्गृहस्थ असे आहेत कि त्यांना अनेकांनी सांगून झाले कि तुम्ही नको त्या दरोडेखोराच्या हाती तिजोरीची किल्ली सोपविलेली आहे तरीही हे मंत्री महाशय सावध व्हायला तयार नाहीत जे एकनाथ खडसे यांच्याबाबतीत घडले तेच उद्या म्हणजे अगदी नजीकच्या काळात या देखील बुजुर्ग मंत्र्यांचे होणार आहे. खडसेंच्या बाबतीत माझा रोख त्यांचे जे खास होते त्या शांताराम भोई यांच्याकडे अजिबात नाही, अन्य जमा झालेलं नातेवाईक, सभोवतालचे दलाल, इंदिसेसारखे महाचोर अधिकारी इत्यादी जवळच्यांनी खडसे यांना घेरले, वरून हीच संधी आहे घ्या सावटुन, घरच्यांनी धरलेला आग्रह, खडसे नको त्या लोभाने पछाडले आणि त्यांनी आपली राजकीय माती करून घेतली, डोळ्यात आजही पाणी येते, खडसे मागे पडले, प्रचंड ताकदीचा पैलवान आमच्या राजन पारकर कडून पराभूत व्हावा असे खडसे यांचे झाले. खडसे यांच्याच पावलावर पाऊल त्या बुजुर्ग प्रभावी मुख्यमंत्री होण्याचे स्वप्न बघणाऱ्या मंत्र्यांचे म्हणजे त्या मंत्र्याला देखील माहित आहे कि माझ्या कार्यालयातल्या या सरकारी माणसाचे दररोजचे उत्पन्न दोन कोटी रुपये आहे, महिन्याकाठी किमान पन्नास कोटी रुपये आहे तरीही हे मंत्रीमहोदय अक्षरश: गोचिडाने कुत्र्याला चिटकावे तसे चिकटून बसले आहेत, हे तर असे झाले कि एकनाथ शिंदे यांना मध्यंतरी अडचणीत आणणारे सचिन जोशी उलट त्या प्रकारानंतर शिंदे यांना अधिक बिलगले आहेत. हे असे विकृत बापासारखे झाले म्हणजे पोटाची मुलगी शेजारच्या बंड्याबरोबर संभोग करतांना रंगेहात पकडल्या गेली का, चला तर मग आपली सोया झाली हा असा विचार करणाऱ्या विकृत बापासारखे शिंदे यांचे झाले. असो, मी फक्त वाट बघतोय माझ्या मनाचा उद्रेक कधी होतो ते, असे पुरावे देईन कि ते मंत्रीही घरी जातील आणि त्यांच्या हाताखालचे ते अधिकारी थेट तुरुंगात....

जे भुजबळ किंवा खडसे यांचे झाले तेच उद्या तुमचेही होईल असे अनेक पुरावे देऊन त्या मंत्र्याला सांगणारे अनेक मला माहित आहेत पण त्या मंत्र्यालाच जर एड्स झालेल्या बाईशी संभोग करणाऱ्या पुरुषासारखे वागायचे जगायचे असेल तर सांगूनही उपयोग नाही. मला आठवते श्रीयुत छगन भुजबळ हे मंत्री असतांना त्यांना अनेकांनी सांगितले कि तुमच्या भोवताली जमलेले समीर सारखे नातेवाईक काही दलाल किंवा संदीप बेडसे यांच्यासारखे केवळ खादाड कर्मचारी अतिशय कठोर होऊन त्यांना दूर करा, घरातल्यांच्या फाजील अपेक्षा वाढवू नका, त्यांना सांगणार्यात मीही एक होतो, विशेष म्हणजे भुजबळांच्या डोळ्यात धूळ फेकून मालामाल होणाऱ्या मंडळींना तात्विक विरोध त्याकाळी करणाऱ्या त्यांच्या खाजगी सचिवांनाच म्हणजे पोपट मलिकनेर यांनाच संदीप बेडसे आणि त्याच्या गॅंग ने बाहेर काढण्याची व्यूह रचना आखली होती, शेवटी मी स्वतः मध्ये पडून भुजबळ यांना पटवून दिले, मलिकनेर तुमच्यावर निरपेक्ष प्रेम करणारे आहेत, निदान हा अधिकारी तरी दूर करू नका, घालवू नका अन्यथा तुमचे मोठे राजकीय आर्थिक नुकसान होईल, शेवटपर्यंत मलिकनेर भुजबळ यांचे खाजगी सचिव म्हणून कार्यरत होत, ते वादग्रस्त ठरले नाहीत कारण भुजबळ यांचे राजकीय भले व्हावे या भावनेने मलिकनेर लढत होत, काम करीत होते. आज भुजबळ तुरुंगात आहेत आणि संदीप बेडसे यांच्यासारखे संधीसाधू, भुजबळांचे त्यावेळेचे अनेक दलाल, मस्तीत जीवन जगताहेत, ना त्यांची चौकशी झाली ना त्यांचे कुठलेही नुकसान झाले...

क्रमश:

पत्रकार हेमंत जोशी 

मंत्र्यांची समांतर यंत्रणा २ : पत्रकार हेमंत जोशी

मंत्र्यांची समांतर यंत्रणा २ : पत्रकार हेमंत जोशी 

मंत्रालय प्रेस रूम मध्ये नेहमीचे बातम्यांसाठी धावपळ धडपड करणारे वार्ताहर, त्यातला एखादा गायब दिसला कि मन खट्टू होते. अलीकडे पत्रकार अभिजित मुळे याच्या एका खास वार्ताहर मित्राचे दर्शन होईनासे झाले आहे, चौकशी केली असता असे कळले कि हे महाशय पुण्यातल्या एका जगप्रसिद्ध आयर्वेदिक तज्ञाचे औषध घेताहेत, ज्या गोळ्या त्यांना मधातून सकाळी एक दुपारी एक आणि सायंकाळी एक अशा घ्यायच्या होत्या, या वार्ताहर महाशयांनी म्हणे, ' मधातून ऐवजी मद्यातून ' असे वाचल्याने घोटाळा झाला आहे, स्वाभाविक आहे, सकाळ दुपार संध्याकाळ मधाऐवजी मद्य, कसे बरे त्यांचे मंत्रालयाकडे फिरकणे होईल, अर्थात या वार्ताहर साहेबांचे हे असे नेहमीचेच, एका दुकानावर, येथे जुलाबाच्या गोळ्या मिळतील, लिहिलेले होते, यांनी येथे गुलाबाच्या गोळ्या मिळतील, वाचले आणि ३/४ एकदम पाकिटे घेऊन त्यांनी त्या गोळ्या चोखायला केली कि सुरुवात, तेव्हाही हे असेच खूप दिवस गायब होते...

मुख्यमंत्री कार्यालयातील समांतर अशासकीय यंत्रणा, हा तसा फार चघळण्याचा,चावण्याचा, चर्चेचा विषय नाही, सुरुवातीला मुख्यमंत्र्यांच्या सहाव्या माळ्यावरील माहिती आणि जनसंपर्क विभागात बाहेरचाही एक घ्यावा असे दस्तुरखुद्द मुख्यमंत्र्यांनी ठरविले तेव्हा त्यांच्या नजरेसमोर दोन नावे होती, लोकमत चे नागपुरातून तडकाफडकी मुंबईत पाठविल्या गेलेले यदु जोशी आणि मुंबईचे रविकिरण देशमुख, पैकी यदु जोशी यांना घ्यावे असे फडणवीसांना नक्की वाटले होते पण त्यांना का घेऊ नये, यावर जेव्हा घरी आणि जवळच्या मित्रांनी फडणवीसांना पटवून दिले, यदु जोशी हे नाव मागे पडले आणि रविकिरण यांच्या नावावर जेव्हा शिक्का मोर्तब झाले तेव्हा रविकिरण ज्यांना आपले जवळचे सहकारी मित्र सखे समजत होते त्यांच्याही पोटात पुढले काही दिवस जाम दुखले, आता हा रविकिरण आपल्याला डोईजड ठरेल असे अनेकांना विनाकारण वाटून गेले, पुढे घडलेलंही तसेच, मुख्यमंत्र्यांच्या फार पुढे पुढे न करता, कामास काम, पद्धतीने रविकिरण वागत आले, दिलेली टाकलेली जबाबदारी व्यवस्थित आजतागायत पार पाडत आल्याने त्यांच्याविषयी सुरुवातीला विनाकारण निर्माण झालेली असूया पुढे आपोआप लयास गेली, सर्वाधिक अस्वस्थता शासनाच्या माहिती आणि जनसंपर्क कार्यलयात काम करणारे किंवा मुख्यमंत्री कार्यालयात जनसंपर्क अधिकारी म्हणून काम करण्यात इच्छुक असलेल्यांमध्ये होती पण रविकिरण यांचे बॅलन्स वागणे आणि कामास काम पद्धतीचे वर्तन, आजतागायत ते त्यांच्या या खुबीने गोडीगुलाबीने वागण्यातून ना कधी वादग्रस्त ठरले ना कधी कोणाला डोईजड ठरले, फडणवीसांचा रविकिरण यांना घेण्याचा तो कठोर निर्णय पुढे नक्की कौतुकास पात्र ठरला...

मुख्यमंत्र्यांनी आपल्या कार्यालयात जी समांतर अशासकीय यंत्रणा उभी केली त्यात सर्वाधिक चर्चेत असलेले नाव म्हणजे सुमित वानखेडे. जेवढ्या अमृता फडणवीस देवेंद्र यांच्या संपर्कात नसतात तेवढे अधिक त्यांचे सहाय्यक म्हणून सुमित साक्षात सावलीसारखे मुख्यमंत्री फडणवीसांच्या साथीला असतात. सुमित यांची लोकप्रियता झपाट्याने वाढण्याचे नेमके कारण कोणते, असे तर अजिबात नाही कि सुमित रात्री नित्यनियमाने फडणवीसांच्या कपाळाला झंडू बाम लावून देतात किंवा फडणवीसांचा मूड नसला कि शीघ्रकवी आठवलेंसारख्या त्यांना कविता ऐकवतात, भेटायला येणाऱ्या प्रत्येकाला पटापट मिठी मारतात किंवा जागच्या जागी उंचच उंच उडी मारून दाखवतात, भेटणाऱ्या प्रत्येकाचे पहाडी आवाजात हसून गाऊन स्वागत करतात, अहो, त्यांचे पहाडी हसणे त्यांच्या बायकोने बघितलेले नाही तेथे भेटणारे भेटायला येणारे कोण, सुमित फारतर स्माईल देतात, पत्नीला आणि इतरांनाही म्हणजे लोकांना एक्स्ट्रॉ खुश करण्यासाठी सुमित वेगळे असे काहीही करीत नाहीत तरीही ते नाकापेक्षा मोती जाड ठरलेले नाहीत, ते एकाचवेळी सर्वांना भावतात म्हणजे समोरचा सिनियर मोस्ट प्रशासकीय अधिकारी असो कि कार्यालयातील चपराशी असो, साक्षात अनिल किंवा मुकेश अंबानी असोत कि नागपुरातील मुख्यमंत्र्यांचे कोणीही कितीही जवळचे असो, मंत्री राज्यमंत्री आमदार खासदार भाजपा नेते जे ते सुमित वानखेडे हे नाव कौतुकाने आणि अलीकडे आदरानेही घेतात, सुमित मुख्यमंत्र्यांच्या आसपास नसलेत तर भेटायला आलेले अस्वस्थ नाराज होतात कारण अतिशय सोपे साधे सरळ आहे, सुमित कामास काम ठेवतात, येथे आपण स्वतः मोठे होण्यासाठी आलेलो नाही तर आपल्या या लाडक्या नेत्याला आणखी आणखी मोठे होतांना सुमित यांना बघायचे असल्याने नेमके कामास काम ठेवायचे, डोक्यावर बर्फ आणि तोंडावर साखर ठेवून दरक्षणी आपल्यामुळे मुख्यमंत्री कसे तणावमुक्त राहतील हि पोक्त सशक्त भूमिका सुमित वानखेडे यांनी अगदी पहिल्या वाहिल्या दिवसापासून घेतल्याने ते फडणवीसांचे एकाचवेळी हनुमान आणि लक्ष्मण ठरले आहेत, मुख्यमंत्र्यांचा विश्वासू माणूस कसा असावा हा आदर्श जणू त्यांनी इतरांसमोर ठेवला आहे, 

इतिहास याची नक्की नोंद घेईल.मुख्यमंत्री आणि इतर सारे म्हणजे घरातले भेटणारे किंवा भेटायला येणारे जगातले सारे यांच्यात महत्वाचा दुवा ठरले आहेत सुमित कारण ते समन्वयाची महत्वाची भूमिका अतिशय जबाबदारीने आणि खुबीने पार पडतात, थकले आहेत, रागावले आहेत, डोईजड ठरले आहेत, खोटे बोलताहेत, व्हेस्टेड इंटरेस्ट ठेवताहेत असे कधी त्यांच्या बाबतीत घडत नाही, घडलेले नाही थोडक्यात सतत परिश्रम हेच यांच्या यशाचे द्योतक, महत्वाचे म्हणजे सुमित वानखेडे हे ' देवेन मेहता ' नाहीत कि जे मुख्यमंत्र्यांचे स्वतः बरोबरचे फोटो लोकांना दाखवत फिरतील आणि कामे करवून घेतील...क्रमश:

पत्रकार हेमंत जोशी 

मंत्र्यांची समांतर यंत्रणा : पत्रकार हेमंत जोशी

मंत्र्यांची समांतर यंत्रणा : पत्रकार हेमंत जोशी 

राज्यमंत्री, मंत्री, मुख्यमंत्री यातले काहीही एक झाल्यानंतर आपली कामे अधिक सुटसुटीत जलद वेगाने व्हावीत म्हणून हे तिघेही पदाची शपथ घेतल्यानंतर स्वतःच्या कार्यालयात मर्जीतले शासकीय अधिकारी, प्रशासकीय अधिकारी, शासकीय कर्मचारी आवडीच्या उत्तान स्त्रिया, चपराशी, द्वारपाल, कार्यालयातील स्टाफ, अशासकीय माणसे, आवडीचे स्वीय सहाय्यक आणि खाजगी सचिव अगदी खानसामापासून तर थेट कार चालकापर्यंत यंत्रणा मोठ्या वेगाने उभी करतात नव्हे शपथविधीच्या आधीच नेमके कोण काय करेल किंवा कोणाकोणाला सभोवताली ठेवायचे हे या तिघांचे ठरलेले असते आणि मंत्रालयात शपथविधीनंतर पहिल्यांदा पाय ठेवतांना हि यंत्रणा त्यांच्या सोबतीनेच चालत येते जसे एकनाथ शिंदे यांनी जेव्हा मंत्रालयात पहिल्यांदा पाऊल ठेवले तेव्हाच त्यांच्या संगतीला आजचे त्यांचे अतिशय वादग्रस्त स्वीय सहाय्यक अजय अशर आणि सचिन जोशी त्यांनी सोबतीने घेतले होते अर्थात आजतागायत असे कितीतरी सचिन जोशी आणि अजय आशर छाप थर्डग्रेड स्वीय सहाय्यक विविध रूपात स्वरूपात या मंत्रालयात अवतारल्याने आम्ही मागचे पुढे चालू, पद्धतीने या प्रकाराकडे बघत असतो... 

हा विषय येथे यासाठी कि अलीकडे मुख्यमंत्री कार्यालयातले मुख्यमंत्र्यांनी आपल्यासंगे आणलेले अशासकीय अधिकारी श्रीमान कौस्तुभ  धवसे हे तद्दन नालायक कसे हे दाखविण्याचा काही वाहिन्यांनी आणि वृत्तपत्रांनी प्रकार घडवून आणला, त्यामुळे देवेंद्र फडणवीस यांचे कार्यालय नेमके कसे त्यांची समांतर यंत्रणा काय काम करते त्यावर येथे काही सांगावेसे वाटते आहे, नेमक्या वस्तुस्थितीवर लिहावेसे वाटले म्हणून हा विषय येथे लिहायला घेतला आहे, हा विषय येथे महत्वाचा वाटण्याचे आणखी एक महत्वाचे कारण म्हणजे फडणवीसांच्या मंत्र्यांवर राज्यमंत्र्यांवर गेल्या तीन वर्षात त्यांना वाटून दिलेल्या खात्यांवरून सतत टीका होत आलेली आहे पण जी खाती मुख्यमंत्र्यांनी आपल्याकडे ठेवून घेतलेली आहेत त्या खात्यातील कामकाजांवर फार टीका केल्या गेली नव्हती पण कौस्तुभ धवसे हे टार्गेट झाल्याने थेट मुख्यमंत्र्यांवर जणू हा निशाणा साधल्या गेलाय, मम् मनाला वाटले म्हणूनही त्यावर येथे नेमके काय, तुम्हाला सांगावेसे वाटले...

हे लिखाण वाचतांना उगाचच मूड गंभीर करवून घेऊ नका, विषय थोडा वात्रट आणि किचकट आहे पण मी हे सारे अगदी सोपे करून तुम्हाला सांगणार आहे म्हणजे मुख्यमंत्री आणि त्यांचे कार्यालय नेमके कसे अगदी खुबीने युक्तीने नक्की तुम्हाला सारे सांगणार आहे. एक सांगू का, आपण जेव्हा अमुक एखाद्या घराचा पत्ता विचारतो तेव्हा त्या घराच्या आसपास राहणाऱ्यांना किंवा तुमच्या इमारतीतल्या लोकांनी अगदी तुमचा पत्ता सांगतानाही कसे आनंदाने सांगायला हवे आणि हेच तुमचे यश असते. मी आमच्या घरातल्यांना नेहमी गंमतीने म्हणतो कि आपला पत्ता विचारला कि आपल्याला ओळखणारे त्यांना मारत मारत आपल्या घरी आपल्या इमारतीत आणून सोडत असतील, अर्थात जेव्हा केव्हा माझ्या घरातले विचित्र वागतात तेव्हा. पुढे हेही सांगतो नशीब यदु जोशी आपल्या तळमजल्यावर राहायला नाही अन्यथा त्याला पत्ता विचारल्यानंतर त्याने आधी नेहमीसारखा मख्ख चेहरा करून, कोण हेमंत जोशी म्हटले असते नंतर विचारणाऱ्याला आधी शिव्या दिल्या असत्या नंतर काठीने मारून वरच्या मजल्यावर पाठवले असते, अर्थात हि गम्मत आहे...

थोडक्यात अमुक एखाद्या माणसाचे नाव ओठांवर तोंडावर येते तेव्हा म्हणजे ते नाव घेतांना घेणाऱ्याला मनापासून आनंद झाला तर आपण आयुष्य जिंकले असे म्हणता येईल, जाऊद्या,माझा पार भय्यू महाराज होतोय, उगाचच बोअरिंग ज्ञान पाजतोय. तर, जेव्हा देवेंद्र फडणवीस राज्याचे मुख्यमंत्री झाले तेव्हा त्यांच्या कार्यालयात त्यांनी समांतर यंत्रणा उभी केली, त्यांच्या जवळचे त्यांनी मंत्रालयातील त्यांच्या कार्यालयात आणून बसविले. संघ मुख्यालयाच्या सूचनेवरून त्यांनी संघ भाजपा चे स्वयंसेवक, कार्यकर्ते, नेते आणि मंत्रालय यांच्यात समन्व्य राखण्यासाठी, आवश्यक ती कामे मार्गी लावण्यासाठी फडणवीसांनी दस्तुरखुद्द मोहन भागवत यांच्या सूचनेनुसार श्रीकांत भारतीय या बोलक्या भारदस्त व्यक्तिमत्व लाभलेल्या संघ स्वयंसेवकाला मुख्यमंत्री कार्यालयात मानाची केबिन देऊन आणून बसविले. श्रीकांत भारतीय यांची मुख्यमंत्री कार्यालयातली उठबैस किंवा त्यांचे मंत्रालयात फिरणे कधीही वाईट अर्थाने चर्चेचे ठरले नाही, आपण बरे आपले काम भले, पद्धतीने ते या तीन वर्षात वावरत वागत आल्याने वाईट अर्थाने ते नजरेत भरावे असे निदान आजतागायत तरी घडलेले नाही..

याशिवाय राजकीय महत्वाकांक्षा असलेले लातूरचे पण भाजपा मुंबई मुख्यालयात फडणवीस मुख्यमंत्री होण्याआधी कार्यालयाची जबाबदारी पेलणारे अभिमन्यू पवार, पत्रकार रविकिरण देशमुख, कौस्तुभ धवसे, ओमप्रकाश शेट्ये, प्रिया खान, निधी कामदार, सुमित वानखेडे, केतन पाठक, या साऱ्यांची बाहेरून थेट आत म्हणजे मुख्यमंत्री कार्यालयात वर्णी लागली, पुढे नेमके हे सारे कसे घडले, वाढले, वागले, फडणवीसांनी त्यांच्यावर टाकलेल्या जबाबदाऱ्या त्यात कोण ठरले यशस्वी कोण ठरले अपयशी आणि कोण झाले मालामाल उर्वरित भाग क्रमश:

पत्रकार हेमंत जोशी